Хейнрык Марк

Хейнрык Марк
Acting Prime Minister[d] 8 мая 1971 — 1 сакавіка 1990
Папярэднік	Тыніс Кінт
Пераемнік	Enno Penno[d]
5-ы Prime Minister in duties of the President[d] 1 сакавіка 1990 — 6 кастрычніка 1992
Папярэднік	Тыніс Кінт
Пераемнік	Ленарт-Георг Меры
Нараджэнне	1 кастрычніка 1911(1911-10-01) Кроатусэ, Кылестэ, Павет Пылва, Эстонія
Смерць	2 жніўня 2004(2004-08-02) (92 гады) Стакгольм, камуна Стакгольм, лен Стакгольм, Швецыя
Месца пахавання	Лясныя могілкі
Адукацыя	Тартускі ўніверсітэт

Хейнрык Марк (эст.: Heinrich Mark; 1 кастрычніка 1911, Кроатусэ — 2 жніўня 2004, Стакгольм) — эстонскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, выконваючы абавязкі, затым прэм’ер-міністр урада Эстоніі ў выгнанні з паўнамоцтвамі прэзідэнта ў 1971—1990 гадах. Быў апошнім кіраўніком Эстоніі ў выгнанні, бо ў 1991 годзе была адноўлена дзяржаўная незалежнасць Эстоніі.

Ганаровы член Эстонскага літаратурнага таварыства. Ганаровы доктар права Тартускага ўніверсітэта (1998).

Біяграфія

Скончыў педагагічную семінарыю ў Тарту. У 1933—1938 гадах вучыўся на юрыдычным факультэце Тартускага ўніверсітэта. Юрыст.

У 1933—1938, 1940—1941, 1941—1942 гадах настаўнічаў у пачатковых школах Таліна. У 1939 годзе быў абраны гарадскім дарадцам г. Тарту. У 1940 годзе працаваў павераным у барыстэра ў Тарту.

У 1941—1943 гадах займаўся адвакатурай у Таліне. У 1940 годзе, пасля акупацыі Эстоніі СССР, некаторы час быў сакратаром Тартускага ўніверсітэта. У тым жа годзе балатаваўся ў Рыйгікогу ад апазіцыйнага Саюза працоўнага народа Эстоніі, але быў выключаны са спіса кандыдатаў. Пазней хаваўся ў Эстоніі, эмігрыраваў у Фінляндыю ў 1943 годзе, дзе быў адным з арганізатараў эстонскага бюро (эстонскай эміграцыйнай арганізацыі) і памагатым галоўнага рэдактара «Malevlane» (газеты для эстонцаў у фінскім войску).

Праз год пераехаў у Швецыю і пасяліўся ў Стакгольме. Актыўна ўдзельнічаў у дзейнасці іміграцыйных уладаў Эстоніі. Працаваў асістэнтам Дзяржаўнай камісіі па справах замежнікаў.

У 1945—1956 гадах — старшыня рабочай групы, якая займалася школамі Камітэта Эстоніі.

З 1954—1975 гадах — кіраўнік бюро і памочнік старшыні Камітэта Эстоніі, у 1975—1982 гг. — Старшыня, з 1982 года — ганаровы старшыня Камітэта Эстоніі.

У 1951—1979 гадах Г. Марк займаў пасаду генеральнага сакратара Нацыянальнай рады Эстоніі. У 1953—1971 гадах быў дзяржаўным сакратаром, у 1971—1990 гг. — Намеснікам прэм’ер-міністра і міністрам абароны ўрада Эстоніі ў выгнанні.