Хрысціян Вольф
Хрысціян фон Вольф | |
---|---|
ням.: Christian Freiherr von Wolff | |
![]() | |
Дата нараджэння | 24 студзеня (3 лютага) 1679[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 9 красавіка 1754[1][2][…] (75 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | юрыст, матэматык, філосаф, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | матэматыка, філасофія, юрыспрудэнцыя |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар філасофіі[5] (1703) |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Готфрыд Лейбніц, Ehrenfried Walther von Tschirnhaus[d] і Christoph Pfautz[d][7] |
Вядомыя вучні | Ewald Friedrich von Hertzberg[d], Міхаіл Васілевіч Ламаносаў, Joachim Georg Darjes[d], Samuel Klingenstierna[d][6] і Jakob Carpov[d] |
Член у | |
Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] |
![]() |
Хрысціян Вольф (ням.: Christian Freiherr von Wolff; 24 студзеня 1679, Брэслау, Сілезія, Свяшчэнная Рымская імперыя — 9 красавіка 1754, Гале, Саксонія, Свяшчэнная Рымская імперыя) — нямецкі вучоны-энцыклапедыст, філосаф, юрыст і матэматык, адзін з найбольш прыкметных філосафаў у перыяд пасля Лейбніца і да Канта, заснавальнік мовы нямецкай філасофіі.
Вольф выступіў галоўным чынам як папулярызатар і сістэматызатар ідэй Г. Лейбніца, на аснове якіх імкнуўся распрацаваць адзіную і ўсеабдымную сістэму ведаў. Вольф лічыў, што фізіка вывучае цела — «простыя субстанцыі», рух якіх тлумачыцца механічнай прычыннасцю, пнеўматалогія — дзейнасць духаў, матэматыка — велічыні рэчаў, этыка, натуральнае права і палітыка — волю як уласцівасць душы. Задача «першай філасофіі» (ці «анталогіі») — зразуменне ўсеагульнай сувязі ўсіх духоўных і цялесных сутнасцей, якую Вольф разумеў як вызначаную богам мэтазгоднасць існага. Псіхалогію Вольф падзяляў на эмпірычную і рацыянальную: першая разглядае душу з боку яе сувязі з целам, другая ж займаецца нязменнай, несмяротнай душой. Вольф быў прыхільнікам асвечанага абсалютызму. Паслядоўнік Г. Гроцыя, адстойваў тэорыю натуральнага права; Вольфу належыць шэраг прац па міжнароднаму публічнага праве, філасофія Вольфа і яго школы панавала ў нямецкіх універсітэтах да з’яўлення «крытычнай філасофіі» Канта і атрымала распаўсюджванне таксама ў іншых краінах. Творы Вольфа, напісаныя на нямецкай мове, шмат у чым вызначылі нямецкую філасофскую тэрміналогію.
Зноскі
- ↑ а б Christian, baron von Wolff // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Christian Wolff // Marburger Professorenkatalog — 2016. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Národní autority České republiky Праверана 29 студзеня 2023.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118634771 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 24 чэрвеня 2015.
- ↑ а б в г д Нямецкая Вікіпедыя — 2001. Праверана 25 студзеня 2020.
- ↑ а б в Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 25 студзеня 2020.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- J. I. Israel. «Radical Enlightenment: Philosophy and the Making of Modernity 1650—1750». — Oxford: Oxford University Press, 2002.
- T. J. Hochstrasser. «Natural Law Theories in the Early Enlightenment». — Cambridge: Cambridge University Press, 2000.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Catalog of the Scientific Community Архівавана 17 жніўня 2004. (англ.)
- Biographisches-Bibliographisches Kirchenlexikon Verlag Traugott Bautz (ням.)
- Нарадзіліся 3 лютага
- Нарадзіліся ў 1679 годзе
- Нарадзіліся ва Уроцлаве
- Памерлі 9 красавіка
- Памерлі ў 1754 годзе
- Памерлі ў Гале (Саксонія-Ангальт)
- Выкладчыкі Лейпцыгскага ўніверсітэта
- Выкладчыкі Марбургскага ўніверсітэта
- Выкладчыкі Гале-Вітэнбергскага ўніверсітэта
- Дактары філасофіі
- Выпускнікі Енскага ўніверсітэта
- Выпускнікі Лейпцыгскага ўніверсітэта
- Члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Члены Прускай акадэміі навук
- Члены Французскай акадэміі навук
- Члены РАН
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Нарадзіліся 24 студзеня
- Матэматыкі Германіі
- Філосафы Германіі
- Юрысты Германіі
- Мемуарысты Германіі
- Ганаровыя члены Санкт-Пецярбургскай акадэміі навук
- Юрысты XVIII стагоддзя