Царква Святога Марціна (Ландсгут)

Славутасць
Царква Святога Марціна
48°32′03″ пн. ш. 12°09′04″ у. д.
Краіна	Германія
Месцазнаходжанне	Ландсгут
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Архідыяцэзія Мюнхена і Фрайзінга[d]
Архітэктурны стыль	гатычная архітэктура
Дата заснавання	1389
Вышыня	130,6 м
Матэрыял	цэгла
Сайт	st.martin-landshut.de
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Калегіяльная царква Святога Марціна (ням.: Kollegiatstiftskirche St. Martin und Kastulus) — храм у горадзе Ландсгут, прысвечаны Марціну Турскаму.

Гісторыя

Будаўніцтва царквы пачалося ў 1389 годзе (паводле іншых крыніц, у 1392 годзе) на месцы невялікай царквы, а завяршылася паміж 1500 і 1507 гг. Ва ўзвядзенні храма ўдзельнічала пяць архітэктараў, першым на працягу 26 гадоў быў Ханс фон Бурггаўзен, пазней пахаваны ў царкве. Храм узводзіўся на ахвяраванні гарадскіх жыхароў, таму ў горадзе ён мае неафіцыйную назву «Народны сабор».

У 1598 годзе царква стала калегіяльнай. У 2001 годзе цэрквы Папам Рымскім быў прысвоены статус малой базілікі.

Архітэктура

Вежа царквы

Інтэр'ер царквы

Будынак з'яўляецца ўзорам баварскага зальнага храма і цаглянай готыкі. Вышыня — 130,6 м. Гэта самая высокая царква Баварыі, самая высокая цагляная царква ў свеце, а таксама адна з найвышэйшых пабудоў з цэглы, якая, паводле некаторых звестак, саступае толькі дымавой трубе Анаконды.

У досыць сціпла аформленым інтэр'еры прыцягвае ўвагу распяцце, адно з найбуйнейшых перыяду позняй готыкі, створанае Майклам Эрхардам у 1495 годзе.

Акрамя цэглы і вапняку пры будаўніцтве выкарыстоўваліся і іншыя матэрыялы. Вокны і парталы царквы святога Марціна выкананы са склюдаванага каменя. Алтар выраблены з пясчаніка ў 1424 годзе, кафедра — з каменя ў 1422 годзе. Высокая і стройная званіца ўвянчана шпілем з каронай. Арган з'явіўся ў царкве ў XVII стагоддзі.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Царква Святога Марціна (Ландсгут)