Царква Святых Вольгі і Лізаветы (Львоў)
| Храм | |
| Царква Святых Вольгі і Лізаветы | |
|---|---|
| Церква святих Ольги і Єлизавети | |
 | |
| 49°50′13″ пн. ш. 24°00′18″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Украіна |
| Горад | Львоў, пл. Крапіўніцкага, 1. |
| Канфесія | уніяцтва |
| Тып будынка | культавы |
| Архітэктурны стыль | Неаготыка |
| Архітэктар | Тэадор Талоўскі[d] |
| Матэрыял | цэгла |
| Сайт | olha-church.org.ua/… (укр.) |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Царква Святых Вольгі і Лізаветы, раней — Касцёл Святой Лізаветы — дзеючая неагатычная ўніяцкая царква ў Львове. Царква пабудавана як каталіцкі касцёл ў памяць аб імператрыцы Лізавеце Баварскай, жонцы імператара Аўстра-Венгрыі Франца Іосіфа І. Цяпер гэты храм з’яўляецца самым высокім будынкам у горадзе, яго вышыня — 88 метраў.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Афіцыйна лічыцца, што храм быў узведзены ў 1903—1911 гадах (але інфармацыя не дакладная, ёсць фота з 1902 года, дзе ён ужо ўзведзены). Неагатычны стыль сабора паўтарае многія элементы французскай і паўночнагерманскай гатычнай архітэктуры з элементамі раманскага стылю: высокія астраверхія шпілі, стральчатыя вокны, партал з вялікай ружай ў цэнтры, унутраная вертыкальная прастора і інш.
Скульптар Пётр Вайтовіч упрыгожыў галоўны фасад касцёла маштабнай скульптурнай кампазіцыяй укрыжавання. Над праектам ўпрыгажэння інтэр’еру працаваў львоўскі майстар Казімір Сухальскі. У 1926 годзе ў храме быў усталяваны адзін з самых вялікіх у міжваеннай Польшчы арган працы вядомай польскай фірмы братоў Дамініка і Вацлава Бернацкіх.
У пачатку Першай сусветнай вайны урад Аўстра-Венгрыі канфіскаваў царкоўныя званы. Падчас украінска-польскай вайны 1918—1919 гадоў касцёл быў пашкоджаны ўкраінскай артылерыяй. У 1939 годзе побач з храмам разарвалася авіяцыйная бомба, былі пашкоджаныя шпілі і сцены. У 1946 годзе касцёл быў зачынены, рэшткі аргана звалілі на хорах. У 1970-х гадах будынак савецкія ўлады перадалі пад склад. У 1991 годзе храм перадалі грэка-каталіцкай парафіі і асвяцілі як царкву Святых Вольгі і Лізаветы.
