Цімафей Ерафеевіч Саладкоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Цімафей Ерафеевіч Саладкоў
Дата нараджэння 21 лютага 1915(1915-02-21)
Месца нараджэння
Дата смерці 23 лістапада 1995(1995-11-23) (80 гадоў)
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Месца працы
Навуковая ступень доктар гістарычных навук
Альма-матар
Узнагароды
ордэн Айчыннай вайны II ступені медаль «За перамогу над Японіяй»

Цімафей Ерафеевіч Саладко́ў[1] (21 лютага 1915, вёска Шчэжар, Чавускі павет, цяпер Магілёўскі раён — 23 лістапада 1995) — беларускі савецкі гісторык. Доктар гістарычных навук (1966), прафесар (1966). Заслужаны работнік культуры БССР (1980).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Смаленскі педагагічны інстытут у 1950 годзе, з 1935 года — настаўнік. З 1939 г. у Чырвонай арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1946—1952 гг. на партыйнай рабоце. З 1952 года старшы навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі партыі пры ЦК КПБ, выкладчык БДУ. З 1964 года — загадчык кафедры гісторыі КПСС, адначасова ў 1965—1971 гадах прарэктар Мінскага радыётэхнічнага інстытута, з 1972 года — намеснік старшыні Беларускага рэспубліканскага камітэта абароны міра.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Ц. Е. Саладкоў аўтар прац па гісторыі рэвалюцыйнага руху ў Беларусі, міжнароднага значэння вопыту будаўніцтва сацыялізму ў СССР. Адзін з аўтараў «Нарысаў гісторыі Камуністычнай партыі Беларусі» (ч.1, 1961, 2-е выд., 1968), «Гісторыі Беларускай ССР» у 5 т. (т.2, 1972).

Сярод яго твораў:

  • Бальшавікі Беларусі ў перыяд першай сусветнай вайны і другой рускай рэвалюцыі (1914 — сакавік 1917 гг.),
  • Борьба трудящихся Белоруссии против царизма (1907—1917 гг.),
  • Полувековой опыт СССР и современный мир,
  • СССР — Венгрия: нерушимое единство

і іншыя.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]