Чыкой
| Чыкой | |
|---|---|
| бур. Сγхэ мγрэн, руск. Чикой | |
 Каля сяла Паварот | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 769 км |
| Басейн | 46 200 км² |
| Расход вады | 261 м³/с (у ніжнім цячэнні) |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Месцазнаходжанне | Чыкаконскі хрыбет |
| • Каардынаты | 49°37′41″ пн. ш. 109°56′23″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Селенга |
| • Каардынаты | 51°03′28″ пн. ш. 106°39′04″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Карскае мора |
|
|
|
| Краіны | |
| Рэгіёны | Бурація, Забайкальскі край |
| Код у ДВР | 16030000212116300009089 |
 |
|
  выток  вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Чыко́й[1] (бур. Сγхэ мγрэн, руск.: Чикой) — рака ў Азіі, у Бураціі і Забайкальскім краі Расіі і часткова на мяжы з Манголіяй, правы прыток ракі Селенга (басейн возера Байкал).
Даўжыня ракі 769 км. Плошча вадазбору 46 200 км². Сярэдні расход вады ў ніжнім цячэнні каля 261[2] м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 8,237[2] км³/год. Выток ракі знаходзіцца на Чыкаконскім хрыбце. Працякае ўздоўж паўднёвага схіла Малханскага хрыбта на тэрыторыі Забайкальскага края і Бураціі, часткова на мяжы з Манголіяй. У ніжнім цячэнні рэчышча Чыкоя раздзяляецца на рукавы, утвараючы доўгія астравы. Жыўленне ракі пераважна дажджавое. Галоўны прыток — рака Менза (левы). У басейне ракі 560[2] азёр агульнай плошчай 14,8[2] км².
Рака суднаходная на 152 км ад вусця.
Зноскі
- ↑ карта Бураціі — Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- ↑ а б в г Иванов В. В. Чикой // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 485. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)