Прыкаранёвае лісце з суцэльнымі або 2-3-паасобнымі амаль да асновы вострапілаватымі долямі. Кветкавае сцябло разгалінаванае, з зялёным, часам чырванаватым прыкветкам. Кветкі фіялетава-чырванаватыя.
Дзякуючы ранняму цвіценню і своеасаблівай прыгажосці кветак расліну здаўна культывуюць. Праз гібрыдызацыю і адбор атрымана шмат садовых формаў, якія адрозніваюцца ад дзікарослых відаў буйнейшымі кветкамі і яркай афарбоўкай. Яны даўгавечныя і растуць на адным месцы шмат гадоў. Расліна выдатна глядзіцца ў цяністых месцах паркаў, садоў, пад рэдкім дрэвастоем, у паўцені, па краях хмызняковых і драўняных курцін і на камяністых горках. З-за прыгажосці і прываблівасці яе стала мала ў прыродзе, таму расліну варта размножваць.
Лёгка культываваць. У добра падрыхтаваную глебу з міжраддзем 30 см на глыбіню да 1 см высейваюць толькі што сабранае насенне. Усходы з’яўляюцца вясной, а заквітаюць расліны на трэці год. Расліну можна размножваць дзяленнем кустоў адразу ж пасля цвіцення.
