Шпіцрутэн

Ё. Аман. Пакаранне шпіцрутэнамі (пікавая алея). Швейцарыя, 1525

Пакаранне шпіцрутэнамі, 1776 год. Nikolaus Chodowiecki

Скрозь строй, малюнак Жофруа. 1845

Шпіцрутэн (ням.: Spießrutenlaufen, Spiess — дзіда, піка і Rute — дубец) — доўгі, гнуткі і тоўсты дубец з лазняку (вярбовага хмызняку) альбо (пазней) штатны металічны шомпал да дульназараднай агнястрэльнай зброі, які ўжываўся для цялесных пакаранняў (пакаранне шпіцрутэнамі) у XVII—XIX стагоддзях у Еўропе.

Гісторыя

З’явіўшыся ў шведскай арміі ў XVII стагоддзі, шпіцрутэны былі неўзабаве распаўсюджаныя ў большасці еўрапейскіх армій. У рускай імператарскай арміі цялеснае пакаранне шпіцрутэнамі было ўведзена Пятром I у 1701 годзе і ўжывалася ў сухапутных войсках. Шпіцрутэны папярэдне вымочваць у салёнай вадзе.

У Расіі шпіцрутэны ўжываліся таксама для пакарання грамадзянскіх асоб (перш за ўсё з падатных саслоўяў) па прыгаворы ваеннага суда і паводле пастановы пра ссыльных. Асуджанага прымушалі праходзіць скрозь строй з 100—800 салдат, якія дубцамі білі асуджанага па спіне. У пачатку XIX стагоддзя колькасць удараў даходзіла да 6 тысяч. У гэтым выпадку «прагнанне скрозь строй» было раўнасільна смяротнаму пакаранню. У Расіі шпіцрутэны адменены 17 красавіка 1863 года пасля ваеннай рэформы Аляксандра II.

Літаратура

• Л. Толстой. «После бала».
• Ф. Достоевский. «Записки из Мёртвого дома».
• К. Паустовский. «Северная повесть».
• А. И. Куприн. «Дознание».

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Шпіцрутэн