Эдвард Вестэрмарк

Эдвард Аляксандр Вестермарк (шведск.: Edvard Alexander Westermarck; 20 лістапада 1862, Гельсінгфорс, Вялікае княства Фінляндскае - 3 верасня 1939, Тэнхола, Фінляндыя) — шведскамоўны фінскі філосаф і сацыёлаг, адзін з піянераў сексалогіі. Некаторыя яго працы прысвечаны праблемам экзагаміі і забароны на інцэст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1918 па 1921 год быў рэктарам Акадэміі Аба. Вядомы як адкрывальнік эфекту Вестэрмарка, калі дзеці, якія выхоўваліся разам, як правіла, не адчуваюць сексуальнай цягі адзін да аднаго, стаўшы дарослымі, незалежна ад іх генетычнага сваяцтва. Будучы прафесарам у Лонданскай школе эканомікі, удзельнічаў у стварэнні акадэмічнай сацыялогіі ў Вялікабрытаніі.

Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]

1907: Siveys ja kristinusko: Esitelmä. Ylioppilasyhdistys Prometheus, Helsinki.
1925: The History of Human Marriage. Macmillan, London. [1891.]
1930: Wit and Wisdom in Morocco. Routledge, London.
1932: Avioliiton historia. WSOY, Helsinki.
1933: Moraalin synty ja kehitys. WSOY, Helsinki.
1934: Three Essays on Sex and Marriage. Macmillan, London.
1934: Freuds teori on Oedipuskomplexen i sociologisk belysning. Vetenskap och bildning, 45. Bonnier, Stockholm.
1984: Kristinusko ja moraali. Otava, Helsinki.
1991: Tapojen historiaa: Kuusi akadeemista esitelmää: Pitänyt Turussa syksyllä 1911 Edward Westermarck. 2nd edition. Suomalaisen kirjallisuuden seura, Helsinki.