Эдвард О’Рурк

Эдвард О’Рурк
1-ы Рыжскі архібіскуп 29 верасня 1918 — 10 красавіка 1920
Дыяцэзія	Рыжская архідыяцэзія
1-ы Гданьскі архібіскуп[d] 2 студзеня 1926 — 13 чэрвеня 1938
Дыяцэзія	Гданьская архідыяцэзія
Пераемнік	Carl Maria Splett[d]
тытулярны біскуп з 21 снежня 1922
Дыяцэзія	Пергамская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Honoré-Paul-Émile Halle[d]
тытулярны біскуп з 13 чэрвеня 1938
Дыяцэзія	Сафэнская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Julio Campero y Aráoz[d]
тытулярны біскуп з 10 красавіка 1920
Дыяцэзія	Канейская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Nicholas Donnelly[d]
апостальскі адміністратар з 21 красавіка 1922
Дыяцэзія	Гданьская архідыяцэзія
Адукацыя	Фрыбурскі ўніверсітэт Латвійскі ўніверсітэт Універсітэт Інсбрука Рыжскі тэхнічны ўніверсітэт
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	26 кастрычніка 1876(1876-10-26) Басіна, Уселюбскі сельсавет, Навагрудскі раён, Беларусь
Смерць	27 студзеня 1943(1943-01-27) (66 гадоў) Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Каралеўства Італія
Пахаванне	Базіліка Святой Троіцы, Дзевы Марыі і Святога Бернарда
Дынастыя	О’Руркі
Бацька	Міхал О'Рурк[d]
Маці	Анэля з Бохвіцаў[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эдвард Аляксандр Уладзіслаў О'Рурк (26 кастрычніка 1876, маёнтак Басін паблізу Навагрудка — 27 чэрвеня 1943, Рым) — граф, рымска-каталіцкі епіскап, дыяцэзіяльны рыжскі біскуп (1918—1920), апостальскі адміністратар вольнага горада Гданьска (1922—1926), першы дыяцэзіяльны гданьскі біскуп (1926—1938).

Бацька — граф Міхал О'Рурк (1824—1894) са старажытнага ірландскага роду, маці — Ангеліка фон Бохвіц (пам. 1919).

Сярэднюю адукацыю атрымаў у Вільні і Рызе, скончыў Рыжскую Аляксандраўскую гімназію (1898), у 1898—1903 гадах вывучаў эканоміку ў Рыжскім тэхнічным універсітэце, атрымаў ступень кандыдата камерцыі. У 1903—1908 гадах у Швейцарыі, адначасова вывучаў юрыспрудэнцыю ва універсітэце ў Фрайбургу і тэалогію ва універсітэце Інсбрука. У 1907 годзе высвечаны на святара ў Ваўкавыску і Коўне.

У 1908—1911 гадах быў прафесарам гісторыі царквы, французскай і нямецкай моў у духоўнай семінарыі ў Санкт-Пецярбургу, адначасова служыў у Колпіне. У 1911—1917 гадах быў пробашчам парафіі св. Станіслава ў Пецярбургу. Свабодна гаварыў па лацінску, беларуску, руску, польску, нямецку, французску, літоўску, латышску, англійску і грэчаску. У 1912 годзе стаў ганаровым канонікам Магілёўскай капітулы ў Пецярбургу, жыў у доме пры касцёле св. Станіслава на вул. Масцерскай, 9. У 1917—1918 гадах — генеральны вікарый мінскай дыяцэзіі.

29 верасня 1918 года намінаваны дыяцэзіяльным біскупам рыжскай дыяцэзіі, пасвячэнне (біскупскую сакру) прыняў 15 снежня 1918 года ў Вільні. У 1920—1921 гадах апостальскі дэлегат у прыбалтыйскіх краінах, з 1922 года апостальскі адміністратар вольнага горада Гданьска (з тытулярнай сталіцай у Пергамоне). 3 студзеня 1926 года намінаваны дыяцэзіяльным біскупам гданьскай дыяцэзіі. Склаў з сябе абавязкі 13 чэрвеня 1938 года. У 1939 годзе пераехаў да дваюраднага брата Караля О'Рурка ва Уселюб у Навагрудскім павеце. Пасля прыходу ў верасні 1939 года савецкіх войскаў пераехаў у Вільню, восенню 1941 года праз Кёнігсберг і Берлін выехаў у Рым. Памёр у рымскім шпіталі сёстраў св. Елізаветы 27 чэрвеня 1943 года. 17 снежня 1972 года яго прах перапахавалі ў епіскапскай капліцы аліўскай кафедры ў Гданьску.

Літаратура

• Cakuls, J. Latvijas Romas katoļu priesteri. — Rīga: Rīgas Metropolijas kūrija, 1996. — 315. lpp.
• Polski Słownik Biograficzny. T. 24. — Wrocław, 1979.
• Stefan Samerski: Die Katholische Kirche in der Freien Stadt Danzig 1920—1933. — Köln u.a., 1991.
  • Stefan Samerski (Hrsg.): Das Bistum Danzig in Lebensbildern. Ordinarien, Weihbischöfe, Generalvikare, apostolische Visitatoren 1922/25 bis 2000. (= Religions- und Kulturgeschichte in Ostmittel- und Südosteuropa 3). — Münster/Hamburg/London, 2003. — ISBN 3-8258-6284-4