Эдуард Карлавіч Брант

Эдуард Карлавіч Брант
Дата нараджэння	15 лютага 1839(1839-02-15)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	17 лістапада 1891(1891-11-17) (52 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Грамадзянства	Расійская імперыя
Род дзейнасці	урач, энтамолаг, заолаг, анатам, батанік
Навуковая сфера	заалогія, медыцына, параўнальная анатомія[d] і энтамалогія
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі горны інстытут
Навуковая ступень	доктар медыцыны
Альма-матар	Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d] Петрышуле[d] (1856)
Член у	Леапальдзіна Рускае энтамалагічнае таварыства

Эдуард Карлавіч Брант (1839—1891) — педагог, прафесар заалогіі і параўнальнай анатоміі ў Ваенна-медыцынскай акадэміі. Прэзідэнт Рускага энтамалагічнага таварыства (1880—1889).

Біяграфія

Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу 15 (27) лютага 1839 года.

З 1849 па 1856 гады вучыўся ў Галоўным нямецкім вучылішчы Святога Пятра (Петрышуле) і скончыў у ім класічны гімназічны клас з пахвальным лістом.

У 1857 годзе паступіў у Медыка-хірургічную акадэмію, скончыў яе ў 1862 годзе, атрымаўшы званне лекара. У акадэміі займаўся пераважна заалогіяй і параўнальнай анатоміяй пад кіраўніцтвам свайго дзядзькі Ф. Ф. Бранта. Наведваў таксама яго прыватныя лекцыі па параўнальнай анатоміі, якія чыталіся ім у Акадэміі навук па жаданні студэнтаў Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта. Таксама ён слухаў універсітэцкія лекцыі С. С. Кутаргі па палеанталогіі і Л. С. Цанкоўскага па споравых раслінах, займаючыся ў кабінеце апошняга вывучэннем грыбоў, водарасцяў і ягеляў. Пры дапамозе акадэміка Ф. І. Рупрэхта вывучаў флору Санкт-Пецярбургскай губерні, здзяйсняў батанічныя экскурсіі з кансерватарам Акадэміі навук Мейнсгаўзенам. Цікавячыся яшчэ з дзяцінства энтамалогіяй, будучы студэнтам, ён часта наведваў Рускае энтамалагічнае таварыства для вывучэння насякомых.

У 1865 годзе Э. К. Брандт быў удастоены ступені доктара медыцыны, а ў 1876 годзе — магістра заалогіі. У сваёй першай замежнай паездцы, у 1866 годзе, ён займаўся параўнальнай анатоміяй у Эміля Бланшара і Мільн-Эдвардса ў Парыжы і ў Оўэна ў Лондане, а таксама самастойна — у Сен-Ва-ла-Уг, каля Шэрбура, параўнальна-анатамічнымі даследаваннямі розных класаў беспазваночных жывёл.

У 1889 годзе атрымаў званне акадэміка. З 1889 года выкладаў прыродазнаўства на Жаночых педагагічных курсах. За параўнальна-анатамічныя даследаванні нервовай сістэмы насякомых быў узнагароджаны Парыжскай акадэміяй навук прэміяй Тора.

Памёр у Санкт-Пецярбургу 17(29) лістапада 1891 года. Пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках, магіла страчана.