Эдуар Глісан
| Эдуар Глісан | |
| фр.: Édouard Glissant | |
| Асабістыя звесткі | |
|---|---|
| Дата нараджэння: | 21 верасня 1928[1][2][…] |
| Месца нараджэння: | |
| Дата смерці: | 3 лютага 2011[4][1][…] (82 гады) |
| Месца смерці: | |
| Грамадзянства: | |
| Альма-матар: | |
| Месца працы: | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці: | пісьменнік, паэт, раманіст, выкладчык універсітэта, літаратурны крытык |
| Валодае мовамі: | французская мова[1] |
| Узнагароды: | |
 Выявы на Вікісховішчы | |
Эдуар Глісан (фр.: Édouard Glissant, 21 верасня 1928, Сент-Мары, Марцініка — 3 лютага 2011, Парыж) — марцінікскі пісьменнік, паэт і літаратурны крытык. Лічыцца адным з самых уплывовых карыбскіх пісьменнікаў. У сваіх працах ўздымаў пытанне посткаланіяльнай ідэнтычнасці і тэорыі культуры.
Вучыўся ў ліцэі Шэльшэра, выпусніком якога таксама былі Эме Сезэр і Франц Фанон. Там пазнаёміўся з Леонам Дама, разам з якім яны пазней далучыліся да Леапольда Сенгора, будучага прэзідэнта Сенегала, і сфармулявалі канцэпцыю негрыцюду.
У 1946 годзе атрымаў стыпендыю французскага ўрада і пераехаў у Парыж, дзе вывучаў філасофію, этналогію і літаратуру. Абараніў доктарскую дысертацыю ў Сарбоне. У пачатку 1950-х гадоў апублікаваў свае першыя паэтычныя творы. У 1958 годзе атрымаў прэмію Ренода за свой першы раман La Lézarde. Быў удзельнікам антыкаланіяльнага руху, з-за чаго з 1961 па 1965 яму быў забаронены выезд з Францыі. У 1965 годзе вярнуўся на Марцініку і заснаваў Інстытут марцінікскіх даследаванняў. З 1980 да 1988 года працаваў галоўным рэдактарам «Кур’ера ЮНЕСКА». З 1995 па 2007 год быў прафесарам французскай літаратуры ва Універсітэце Нью-Ёрка.
За сваё жыццё напісаў восем раманаў і адзінаццаць паэтычных зборнікаў.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Edouard Glissant // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Édouard Glissant // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ http://www.repeatingislands.com/2011/02/03/edouard-glissant-passed-away-today
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118717774 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
