Эдуар Даладзье

Эдуар Даладзье
фр.: Édouard Daladier
Эдуар Даладье (у цэнтры) з Иоахимом фон Рыбентропам на сустрэчы па зняволенні Мюнхенскай дамовы у 1938 г.
104-ы Прэм'ер-міністр Францыі 74-ы Прэм'ер-міністр Трэцяй рэспублікі 31 студзеня 1933 — 21 лютага 1933
Прэзідэнт	Альбер Лебрэн
Папярэднік	Жазеф Поль-Банкур
Пераемнік	Альбер Саро
107-ы Прэм'ер-міністр Францыі 77-ы Прэм'ер-міністр Трэцяй рэспублікі 30 студзеня 1934 — 9 лютага 1934
Прэзідэнт	Альбер Лебрэн
Папярэднік	Каміль Шатан
Пераемнік	Гастон Думерг
116-ы Прэм'ер-міністр Францыі 86-ы Прэм'ер-міністр Трэцяй рэспублікі з 10 красавіка 1938
Прэзідэнт	Альбер Лебрэн
Папярэднік	Леон Блюм
Пераемнік	Поль Рэйна
Мэр Авіньёна 1953 — 1958
Нараджэнне	18 чэрвеня 1884(1884-06-18)[…] Карпантра, дэпартамент Ваклюз, рэгіён Праванс — Альпы — Лазурны Бераг, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	10 кастрычніка 1970(1970-10-10)[…] (86 гадоў) Парыж, Францыя
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Жонка	Мадэлін Лафон[d]
Партыя	Радыкальная партыя[d] Рэспубліканская, радыкальная і радыкальна-сацыялістычная партыя[d]
Член у	Парламенцкая асамблея Савета Еўропы
Навуковая ступень	агрэжэ па гісторыі[d]
Дзейнасць	палітык
Аўтограф
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды
Эдуар Даладзье на Вікісховішчы

Эдуар Даладзье (фр.: Édouard Daladier; 18 чэрвеня 1884 — 10 кастрычніка 1970) — французскі палітык, дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Францыі ў 1933, 1934, 1938-40.

Біяграфія

У 1924—1928 пачаў сваю палітычную кар’еру на розных міністэрскіх пасадах. Пасля ўступлення ў партыю радыкальных сацыялістаў, становіцца адным з яе лідараў. На працягу 1933 і 1934 ўпершыню становіцца кіраўніком урада. Яго праўленне адзначылася ўзброенымі сутыкненнямі паміж прадстаўнікамі вельмі правых і вельмі левых партый у Парыжы. 6 лютага 1934 г. пасля няўдалага штурму будынка парламента Францыі баявікамі прафашысцкіх арганізацый Даладзье падаў у адстаўку.

У новым ўрадзе Народнага фронту 1936 ўзначальвае ваеннае міністэрства. Пасля падзення Народнага фронту 10 красавіка 1938 г. другі раз становіцца прэм’ер-міністрам. У 1938 удзельнічаў у заключэнні Мюнхенскага пагаднення, адмовіўшыся ад саюзніцкіх абавязацельстваў у адносінах да Чэхаславакіі. У сакавіку 1940 сышоў у адстаўку.