Элдэр Песоа Камара

Элдэр Песоа Камара
Род дзейнасці	багаслоў, каталіцкі святар
Дата нараджэння	7 лютага 1909(1909-02-07)[…]
Месца нараджэння	Фарталеза, штат Сеара, Бразілія
Дата смерці	27 жніўня 1999(1999-08-27)[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Рэсіфі, штат Пернамбуку, Бразілія
Месца пахавання	Olinda Cathedral[d]
Грамадзянства	Бразілія
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Узнагароды і прэміі	Народная прэмія міру[d] (1974) Pacem in Terris Award[d] Thomas Merton Award[d] (1976) Viareggio-Versilia International Prize[d] (1970) honorary doctor of the Federal University of Ceará[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Элдэр Песоа Камара (парт.: Hélder Pessoa Câmara; 7 лютага 1909 — 27 жніўня 1999) — бразільскі каталіцкі біскуп, арцыбіскуп Алінды і Рэсіфі, адзін з арганізатараў Нацыянальнай канферэнцыі біскупаў Бразіліі і яе генеральны сакратар да 1964 года. Прыхільнік тэалогіі вызвалення і хрысціянскага сацыялізму, падчас дваццацігадовай бразільскай ваеннай дыктатуры стаў у апазіцыю да ваеннага рэжыму і выступаў за негвалтоўнасць і захаванне правоў чалавека, прапаведаваў пазіцыю «царква бліжэй да бяздольных і пацярпелым», а таксама праводзіў прагрэсіўныя рэформы ў царкве.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1909 годзе ў Фарталеза, сталіцы беднай правінцыі на поўначы Бразіліі. Бацька Элдэра Камары працаваў фінансавым інспектарам, а маці была школьнай настаўніцай. Дзіця навучаўся ў мясцовай каталіцкай школе і паступіў у семінарыю ў 1923 годзе.

Святаром Камара стаў ў 1930 годзе, пасля прамога распараджэння Апостальскай Сталіцы адносна яго юнага ўзросту. У маладыя гады ён падтрымліваў вельмі правыя ідэі бразільскага інтегралізму — выбар, які ён пазней адхіліў. Таксама пры яго дапамозе, калі Камара ў 1952 годзе заняў пасаду дапаможнага біскупа Рыа-дэ-Жанейра, былі заснаваныя дзве сацыяльныя арганізацыі — Каталіцкі саюз працуючых жанчын і Працоўнай легіён вобласці Сеара. За гады ў Рыа-дэ-Жанейра Камара атрымаў пагардлівае мянушку «біскуп трушчоб», за яго пастаянную ўвагу да насельнікам бедных кварталаў.

Камара актыўна ўдзельнічаў у фарміраванні Нацыянальнай канферэнцыі біскупаў Бразіліі 1952 года і быў яго першым абраным сакратаром на працягу дванаццаці гадоў. У 1959 годзе ён заснаваў філянтрапічную арганізацыю «Банк промыслу Божага» ў правінцыі Рыа-дэ-Жанейра для барацьбы з беднасцю і галечай, задачай якой стала выдача пазык незабяспечанаму насельніцтву.

Элдэр Камара прысутнічаў на ўсіх чатырох сесіях Другога Ватыканскага Сабору і прыняў значны ўдзел у рэдагаванні чарнавікоў Пастырскай Канстытуцыі «Gaudium et Spes». 16 лістапада 1965 года, за некалькі дзён да афіцыйнага заканчэння Сабору ён і яго 40 калег-біскупаў сабраліся ноччу ў катакомбы Дамітылы, правялі там еўхарыстыю і падпісалі так званы «Катакомбны дагавор». Дагавор утрымліваў 13 артыкулаў, якія заклікаюць епіскапат Рымскай Каталіцкай царквы змяніць сваё стаўленне да праблемы сусветнай беднасці і перайсці да практыкі жыцця ў евангельскай сціпласці — без ганаровых званняў, прывілеяў і дэманстрацыі перавагі. Дагавор канчаўся заклікам «узяць прыклад сарака братоў-біскупаў і знайсці сваё прызначэнне ў ціхім і сціплым служэнні тым дзвюма трэцямі чалавецтва, якія да гэтага часу знаходзяцца ў культурнай, маральнай і літаральна галечы, адкрыць сябе ўсім бяздольным, нягледзячы на ​​іх фармальную веру і рэлігійнасць».

Пад уплывам арцыбіскупа Элдэра Камары каталіцкая царква ў Бразіліі ператварылася ў адкрытага крытыка рэжыму ваеннай дыктатуры ў краіне і каталізатарам сацыяльных зменаў. Камара выступаў з прамовамі і пісаў артыкулы пра немагчымасць змагацца шляхам гвалту з паўстаннямі і рэвалюцыямі, якія паходзяць з паўсюднай беднасці. Частка бразільскага епіскапату ўступіла ў перамовы з ваеннай хунтай аб магчымасці адхілення арцыбіскупа Элдэра Камары за яго падтрымку зямельнай рэформы, а ягоны блізкі сябра і калега, святар Антоніа Энрыке Перэйра Нету, быў забіты невядомымі.

Як перакананы прыхільнік тэалогіі вызвалення, ён заставаўся арцыбіскупам дыяцэзіі Алінды і Рэсіфі з 1965 па 1984 год, у перыяд, калі ў краіне адбылося некалькі ваенных пераваротаў. Крытыкі Камары сцвярджалі, што ён палітызаваў царкоўную дабрачыннасць і сваім аўтарытэтам спрыяў розным узброеным паўстанняў, якія затапілі Паўднёвую і Лацінскую Амерыку ў сямідзесятыя і васьмідзесятыя гады.

Яго публіцыстычнай працай стала кніга «Спіраль гвалту», апублікаваная ў 1971 годзе, калі ЗША ўсё яшчэ працягвалі В’етнамскую вайну. У ёй Камара апісваў «спіраль узнаўлення гвалту», якая вырастае з прыгнёту і несправядлівасці, якія ў сваю чаргу спараджаюць ўсё большы рэвалюцыйны гвалт, якое на чарговым вітку душыцца жорсткімі рэпрэсіўнымі мерамі. Камара заклікаў наступнае пакаленне «разарваць гэтую спіраль гвалту, да якой прывыклі іх бацькі і дзяды, накручваючы ўсё новыя яе віткі ўсе гэтыя гады». Кніга перавыдавалася больш за 20 гадоў.

Арцыбіскуп Элдер Камара памёр у Рэсіфі ва ўзросце 90 гадоў.

Спасылкі

• Links for Dom Helder Camara Архівавана 12 ліпеня 2007.
• Text of Câmara's Spiral of Violence, Alastair McIntosh website
• Text of Câmara's 1972 speeches to Mani Tese Архівавана 28 верасня 2011., University of St. Thomas
• The 1965 "Pact of the catacombs" for a servant and poor church