Электрахімія

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Электрахімія — раздзел фізічнай хіміі, які вывучае кандэнсаваныя іонныя сістэмы і з'явы на межах паміж розна-зараджанымі фазамі.

Паводле Міжнароднага таварыства электрахіміі, электрахімія займаецца хімічнымі з'явамі, звязанымі з раздзяленнем і пераносам зарадаў, і практычна ўжываецца ў разнастайных сферах дзейнасці, ад фундаментальных даследаванняў да прамысловасці, аховы навакольнага асяроддзя і медыцыны.

Тэарэтычную аснову электрахіміі складаюць: тэорыя электралітаў, тэорыя падвойнага электрычнага слоя і тэорыя элементарнага акту пераносу электрона. Электрахімія выкарыстае тэарэтычныя метады матэматычнай і квантавай хіміі з улікам спецыфікі паводзін сістэм, апарат тэарэтычнай электрадынамікі і электрастатыкі, метады статыстычнай фізікі, хімічнай тэрмадынамікі і кінэтыкі.

Сучасныя даследванні ў галіне электрахіміі дазваляюць умоўна вылучыць наступныя напрамкі яе развіцця: электрахімія межфазавай мяжы метал-электраліт, электрахімія паўправаднікоў, электрааналітычная хімія, электрахімія цвердых электралітаў, электракаталіз, а таксама распрацоўка электрахімічных крыніц току.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Handbook of Electrochemistry / Edited by Cynthia G. Zoski. 2007. ISBN 0-444-51958-0
  • Афіцыйная пляцоўка Міжнароднага таварыства электрахіміі (ISE) http://www.ise-online.org

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]