Электрацягнік ЭР1
| ЭР2 | |
|---|---|
 | |
| Асноўныя даныя | |
| Краіна пабудовы |
 СССР |
| Завод | Рыжскі вагонабудаўнічы завод |
| Саставаў пабудавана | 259 |
| Краіна эксплуатацыі |
СССР |
| Шырыня каляіны | 1520 мм |
| Тэхнічныя даныя | |
| Род службы | пасажырскі (прыгарадны) |
| Канструкцыйная скорасць | 130 км у гадзіну |
| Максімальная службовая скорасць | 110 км у гадзіну |
| Колькасць вагонаў у саставе | 4, 6, 8, 10 |
| Пасажыраўмяшчальнасць | 1050 (у дзесяцівагоннам складзе) |
| Даўжыня вагона | 19600 мм |
| Шырыня | 3480 мм |
| Матэрыял вагона | сталь |
| Род току і напружанне ў кантактнай сетцы | пастаянны ток, 3000 В |
| Магутнасць ТЭД | 200 кВт |
| Тармазная сістэма | электрапнеўматычная |
ЭР1 (Электрацягнік Рыжскі, 1-й тып) — электрацягнік пастаяннага току, які выпускаўся з лютага 1957 года па чэрвень 1962 года на Рыжскім вагонабудаўнічым заводзе (РВЗ) для чыгунак СССР. Завадское абазначэнне —62-11. З'яўляецца першай мадэллю з электрацягнікоў новага сямейства (ЭР).
Завадскія абазначэнні вагонаў:
- маторны прамежкавы вагон (Мп) - мадэль 62-12;
- прычапны галаўны вагон (Пг) – мадэль 62-13;
- прычапны прамежкавы вагон (Пп) - мадэль 62-14.
Гісторыя электрацягніка
[правіць | правіць зыходнік]Параўнальна невысокае паскарэнне ў час разгону цягніка (0,45 м/с²), невысокая канструкцыйная скорасць (85 км у гадзіну) СР3 ўжо к сярэдзіне 1950-х гадоў пачалі стрымліваць рост сярэднетэхнічных скарасцей прыгараднага злучэння. Секцыі серыі СН хоць і мелі больш высокую канструкцыйную хуткасць (130 км у гадзіну) і цягавыя электрарухавікі магутнасцю 200 кВт, але з-за адносна нізкай адносіны счапной вагі к поўнай вазе цягніка (суадносіна маторных вагонаў к прычапным складала 1:2) не маглі значна павялічыць хуткасці руху, асабліва на кароткіх перагонах.