Эмілі Дзікінсан
| Эмілі Дзікінсан | |
| Emily Elizabeth Dickinson | |
 Эмілі Дзікінсан | |
| Асабістыя звесткі | |
|---|---|
| Дата нараджэння: | |
| Месца нараджэння: |
Амхерст, Масачусетс, ЗША |
| Дата смерці: | |
| Месца смерці: |
Амхерст, Масачусетс, ЗША |
| Пахаванне: | |
| Грамадзянства: | |
| Бацька: | |
| Маці: | |
| Альма-матар: | |
| Літаратурная дзейнасць | |
| Род дзейнасці: |
Паэтэса |
| Жанр: | |
| Мова твораў: | |
| Дэбют: |
Poems by Emily Dickinson |
| Узнагароды: | |
 Творы ў Вікікрыніцах | |
 Выявы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Эмілі Элізабэт Дзікінсан (англ.: Emily Elizabeth Dickinson, 10 снежня 1830 год, Амхерст, штат Масачусетс - 15 мая 1886 года, там жа) — амерыканская паэтэса.
Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]
Эмілі нарадзілася другой з трох дзяцей у пурытанскай сям’і Эдварда Дзікінсана, багатага адваката, кангрэсмена і Эмілі Норкрас. Дзедам Эмілі быў Самуэль Фаўлер Дзікінсан, заснавальнік Коледжу Амхерст. У доме Дзікінсаў прытрымліваліся строгіх пратэстанцкіх правілаў. Эмілі наведвала пачатковую школу на Плезэнт Стрыт, у 1840 годзе паступіла разам з сястрой у Коледж Амхерст, які за два гады да гэтага стаў прыймаць дзяўчынак. У каледжы Эмілі вывучала англійскую мову, латынь, літаратуру, батаніку, геалогію, псіхалогію і арыфметыку. Скончыла каледж у 1847 годзе, а потым, з 10 жніўня да 25 сакавіка 1848 года, вучылася ў жаночай семінарыі Маўнт-Холіноўк, у 16 км ад Амхерсту. Прычыны яе сыходу з семінарыі невядомыя. Пасля семінарыі Эмілі вярнулася ў бацькоўскі дом. Да канца жыцця Эмілі Дзікінсан так і не выйшла замуж і засталася ў доме бацькоў[3]. Родны горад Амхерст Эмілі пакідала толькі некалькі разоў для падарожжаў у Філадэльфію, Вашынгтон і Бостан. Пісаць вершы яна пачала ў 30 гадоў. У 1862 годзе Эмілі даслала некалькі сваіх вершаў у выдавецтва «Atlantic Monthly», але рэдактар Томас Хігінсан адмовіўся іх друкаваць па прычыне неадпаведнасці прынятым стандартам вершаў таго часу. Аднак яны пасябравалі і яшчэ шмат гадоў яны перапісваліся, ў лістах Хігінсан даваў парады Дзікінсан ў справах паэзіі.
У гады жыцця Эмілі Дзікінсан было надрукавана толькі сем яе вершаў. Пасля яе смерці 15 мая 1886 года яе малодшая сястра Лавінія знайшла ў закрытай на ключ шафе рукапісы 1775 вершаў Эмілі.
Лавінія папрасіла дапамогі ў выданні вершаў сястры ў Мэйбл Луміс Тод, жонкі мясцовага прафесара астраноміі, таленавітай мастачкі і сяброўкі Эмілі. Пасля шматлікіх спробаў і пры дапамозе Томаса Хігінсана атрымалася выдаць творы Эмілі (у 1890 годзе), але вершы былі адрэдагаваны, каб дапасаваць іх да прынятых у той час эстэтычных правілаў для вершаў. Публікацыя некаторых з вершаў была адхілена з-за асцярогі публічнага меркавання. Аднак, нягледзячы на асцярогі, вершы хутка атрымалі папулярнасць. Толькі ў 1955 годзе быў надрукаваны поўны збор твораў паэтэсы[3]. Гэта дапамагло грамадскасці больш поўна ацаніць медытатыўную лірыку творчасці Эмілі, а аўтар была прызнана як самая таленавітая амерыканская паэтэса[4].
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Вершы Эмілі Дзікінсан не маюць аналагаў у паэзіі таго часу. Іх радкі кароткія, назвы, як правіла, адсутнічаюць, і часта сустракаецца незвычайная пунктуацыя і выкарыстанне загалоўных літар. Шматлікія яе вершы ўтрымліваюць матывы неўміручасці і смерці, гэтыя ж сюжэты ёсць і ў яе лістах да сяброў.
У Рэспубліцы Беларусь сярод аўтараў даследчыцкіх работ пра Эмілі Дзікінсан вылучаюцца: Т.Я. Аўтуховіч (Гродна)[5], Т.Я. Камароўская (Мінск)[6], В.І. Гутар (Гродна)[7], Е.М. Мірошнікава (Мінск)[8], Ю.С. Пятачкоў (Мінск)[9] і інш.
Зноскі
- ↑ Blain V., Grundy I., Clements P. The Feminist Companion to Literature in English — С. 291. — ISBN 978-0-300-04854-4
- ↑ 2,0 2,1 http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb11900123s Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 3,0 3,1 http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530
- ↑ Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.
- ↑ Автухович, Т.Е. Индивидуально-творческое преломление романтической парадигмы в поэзии Ф.И. Тютчева и Э. Дикинсон / Т.Е. Автухович // Славянскiя лiтаратуры ў кантэксце сусветнай: матэрыялы IX мiжнароднай навуковай канферэнцыi, прысвеч. 70-годдзю фiлалагiчнага факультэта БДУ, Мінск, 15 – 17 кастрычнiка 2009 г.: у 2 ч. Ч. 2. – Мінск: Выдавецкі цэнтр БДУ, 2010. – С. 146 – 152.
- ↑ Комаровская, Т.Е. «…мои друзья – Холмы… и Солнечный закат…» Литературный портрет Эмили Дикинсон / Т.Е. Комаровская // «Всемирная литература», 2000. – № 9. – С. 156 – 163.
- ↑ Гутар, О.И. «Письмо Миру» Эмили Дикинсон: проблема интерпретации и перевода (версии А. Гаврилова и А. Ходановича) / Е.Ф. Карский и современное языкознание: материалы XII междунар. науч. чтений (Гродно, 20 – 21 мая 2010 г.) ГрГУ им. Я. Купалы; редкол.: М.И. Конюшкевич, А.В. Никитевич. – Гродно: ГрГУ, 2011. – 507 с.
- ↑ Мирошникова, Е.М. Эмили Дикинсон и Кристина Россетти: общее и особенное / Е.М. Мирошникова // Сборник работ 70-й научной конференции студентов и аспирантов Белорусского государственного университета, 15 – 18 мая 2013 г., Минск: В 3 ч. Ч. 2. – Минск, 2013. – С. 131 – 135.
- ↑ Пятачков, Ю.С. Немецкая классическая философия и философские учения Востока как основа поэтического творчества Ф.И. Тютчева и Э.Э. Дикинсон: магистерская диссертация [Текст] / Ю.С. Пятачков. – Минск, БГПУ, 2014. – 88 с.
Лiтaратура[правіць | правіць зыходнік]
Дикинсон Э. Стихотворнеия. Письма. М. Изд-во "Наука". 2007
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эмілі Дзікінсан
|
