Энрыка Коста

Энрыка Коста
Дата нараджэння	1943 ці 1944
Месца нараджэння	Сардзінія, Італія
Грамадзянства	Італія
Род дзейнасці	фізік, астраном, астрафізік, даследчык
Месца працы	Institute for Space Astrophysics and Planetology[d]
Альма-матар	Department of Statistical Sciences, Sapienza University of Rome[d] (15 снежня 1975)
Член у	Міжнародны астранамічны саюз
Узнагароды	прэмія Энрыка Фермі[d] (2010) прэмія Шаа па астраноміі[d] (2011)

Энрыка Коста (нар. 1944, Сасары, Сардзінія) — італьянскі астрафізік, вядомы сваімі даследаваннямі гама-ўсплёскаў.

Жыў у Рыме з 1954 года і вывучаў фізіку. Для атрымання ступені доктара філасофіі ў Джуліа Аўрыемы ён удзельнічаў у эксперыментах на ракетах з рэнтгенаўскімі дэтэктарамі ў IAS (Istituto di Astrofisica Spaziale) у Рыме. З 1976 года ён далучыўся да IAS і спачатку займаўся эксперыментамі на паветраных шарах. Пазней ён удзельнічаў у BeppoSAX, італьянскім рэнтгенаўскім астранамічным спадарожніку (з галандскім удзелам і падтрымкай ESA), які працаваў з 1996 па 2003 гады. У 1981 годзе Коста быў часткай каманды Лівіа Скарсі, якая прапанавала будаўніцтва спадарожніка. Сістэма Phoswich Detector (PDS) Філіпа Фронтэра выкарыстоўвалася на спадарожніку для выяўлення ўсплёскаў гама-прамянёў.

У 1999 годзе ён зрабіў дэтэктар рэнтгенаўскага выпраменьвання для італьянскага рэнтгенаўскага/гама-спадарожніка AGILE, які быў запушчаны ў 2007 годзе.