Эрнэст Брастыньш

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Эрнэст Брастыньш
Фатаграфія
Дата нараджэння 19 сакавіка 1892(1892-03-19)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 28 студзеня 1942(1942-01-28)[2] (49 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці публіцыст, мастацтвазнавец
Узнагароды
ордэн Трох Зорак

Э́рнэст Бра́стыньш (лат.: Ernests Brastiņš; 19 сакавіка 1892, Цэсіскі павет, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя — 28 студзеня 1942, РСФСР) — латышскі мастак, публіцыст, тэарэтык мастацтва, даследчык гарадзішчаў, заснавальнік і кіраўнік руху дыеўтураў. Пасля акупацыі Латвіі ў 1940 годзе дэпартаваны ўглыб Савецкага Саюза.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 19 сакавіка 1892 года каля Ліелстраўпэ. Скончыў мастацкую школу Штыгліца ў Пецярбургу, потым ваеннае вучылішча. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне і вайне за незалежнасць Латвіі.

У 1921 годзе пачаў працаваць у ваенным музеі ў Рызе. Брастыньш быў першым, хто заняўся арганізаваным вывучэннем латышскіх гарадзішчаў. Вынікам гэтай працы з'явіліся чатыры кнігі, у якіх з мапамі і здымкамі былі апісаны 282 латышскія гарадзішчы. Затым пачаў працаваць у сховішчы латышскага фальклору. У 1926 годзе першым у гэтай інстытуцыі выдаў навуковую працу «Латышскія народныя песні», у якіх яны былі даследаваны з міфалагічнага гледзішча.

26 ліпеня 1926 года заснаваў Латышскую садружнасць дыеўтураў, што можна вызначыць за пачатак аднаўлення старалатышскай рэлігіі.

Пасля акупацыі Латвіі 6 ліпеня 1940 года Брастыньш быў арыштаваны і высланы ў РСФСР. Ён быў вызначаны як "сацыяльна небяспечны элемент, кіраўнік арганізацыі дыеўтураў, які займаўся контррэвалюцыйнай дзейнасцю і падтрымліваў сувязі з арганізацыяй «Пэрканкрустс».[3] Памёр у зняволенні 28 студзеня 1942 года.[4]

28 кастрычніка 2006 года ў Кронвальдскім парку ў Рызе быў урачыста адкрыты помнік Брастыньшу. Помнік быў усталяваны пры дапамозе фонду «Savieši».

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Brastiņš E., Cerokslis: Dievturības katēchisms. — ASV Latvju dievtuŗu sadraudze: Čikāga, 1966. 71 lpp.
  • Brastiņš E., Latvju Dievadziesmas. — ASV Latvju dievtuŗu sadraudze, 1980.
  • Brastiņš Ernests. Latvju tikumu dziesmas. — [Atkārt. izd.] Zvaigzne ABC: Rīga, 1996. 215 lpp. ISBN 9984-560-27-9
  • Brastiņš E., Gadskārtas dziesmas, — Latvju dievtuŗu draudze, Rīga, 1929.
  • Brastiņš E., Mūsu dievestības tūkstošgadīgā apkarošana. — Junda: Rīga, 1994. 103 lpp. ISBN 9984-01-007-4
  • Brastiņš Ernests. Tautai. Dievam. Tēvzemei (rakstu izl.) — Zvaigzne: Rīga, 1993. 191 lpp. ISBN 5-405-01293-9
  • Brastiņš E., Latvijas pilskalni. 1. sējums Kuršu zeme. — Rīga, 1923.
  • Brastiņš E., Latvijas pilskalni. 2. sējums Zemgale un Augšzeme. — Rīga, 1926.
  • Brastiņš E., Latvijas pilskalni. 3. sējums Latgale. — Pieminekļu Valde: Rīga, 1928.
  • Brastiņš E., Latvijas pilskalni. 4. sējums Vidzeme. — Rīga, 1930.
  • Brastiņš Ernests. Beverīnas pilsvieta. — Zinātne: Rīga, 1992. 51 lpp. ISBN 5-7966-0928-9
  • Brastiņš E., Daiļā sēta. — Rīga,
  • Brastiņš Ernests. Latvija, viņas dzīve un kultūra. — Antēra: Rīga, 2007., 240 lpp. ISBN 978-9984-719-47-4
  • Brastiņš Ernests. Latvju rakstu kompozīcija. — Latvju dievturu draudze, 1978. 124 lpp.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Misāne A. Dievturība Latvijas reliģisko un politisko ideju vēsturē. // LU Reliģiski-filozofiski raksti, X /2005., 101.-117. lpp.
  • Mugurēvičs Ēvalds. Latvijas vēsturiskās ģeogrāfijas jautājumi Ernesta Brastiņa darbos. // Latvijas vēstures institūta žurnāls. 1992., Nr. 4., 16.-28. lpp.
  • Urtāns Jānis. Ernests Brastiņš — Latvijas pilskalnu pētnieks. // Latvijas vēstures institūta žurnāls. 1992., Nr. 4., 195.-200. lpp.
  • Bambals A. Dižvadoņa pēdas pazuda janvārī… (par Ernesta Brastiņa dzīvi un likteni) // Mājas Viesis. 2006. gada 27. janvāris.
  • Piemineklis Ernestam Brastiņam. // Kultūras Forums. 2006. gads. — 10. — 17.11.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]