Эрнэст Курто дэ Сісэ

Эрнэст Курто дэ Сісэ
фр.: Ernest Courtot de Cissey
кіраўнік урада Францыі[d] 22 мая 1874 — 10 сакавіка 1875
Папярэднік	Альбер дэ Бральі
Пераемнік	Луі Бюфэ
Нараджэнне	12 верасня 1810(1810-09-12) ці 23 снежня 1810(1810-12-23)[…] Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	15 чэрвеня 1882(1882-06-15)[…] (71 год) Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Жонка	Marie-Anne Courtot de Cissey[d]
Адукацыя	Нацыянальнае ваеннае вучылішча[d]
Аўтограф
Званне	генерал
Бітвы	франка-пруская вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эрнэст-Луі-Актаў Курто дэ Сісэ (фр.: Ernest-Louis-Octave Courtot de Cissey; 12 верасня 1810, Парыж — 15 чэрвеня 1882, Парыж) — французскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, генерал, які займаў пасаду кіраўніка ўрада краіны ў 1874-1875 гадах.

Біяграфія

Атрымаў выдатную ваенную адукацыю ў Нацыянальнай ваеннай школе ў Ла-Флешы і Ваеннай акадэміі Сен-Сір. У 1832 годзе пачаў службу ў званні лейтэнанта, у 1839 годзе атрымаў званне капітана. Служыў у Алжыры, у 1850 годзе атрымаў званне падпалкоўніка. Прымаў удзел у Крымскай вайне (1853—1856), удзельнічаў у бітве на рацэ Альма. З 17 сакавіка 1855 года — брыгадны генерал, з 23 сакавіка 1855 года — начальнік штаба 2-га армейскага корпуса Усходняй арміі.

Пасля вайны зноў служыў у Алжыры: з 28 чэрвеня 1856 года знаходзіўся ў распараджэнні генерал-губернатара Алжыра. З 27 лютага 1857 года — начальнік штаба камандавання Паўднёва-Усходняга акругі Алжырскага генерал-губернатарства. З 12 снежня 1860 года — член Камітэта Генеральнага штаба, адначасова займаў пасады: з 11 мая па 31 снежня 1861 года — генерал-інспектар жандармерыі IV акругі, з 8 красавіка па 31 снежня 1862 года — генерал-інспектар жандармерыі V акругі, з 18 красавіка па 31 снежня 1863 года — генерал-інспектар жандармерыі IV акругі. 16 красавіка 1864 года прызначаны генерал-інспектарам пяхоты IV акругі, 10 верасня 1864 года пакінуў пасаду члена Камітэта Генеральнага штаба з прызначэннем камандуючым войскамі 16-га ваеннага акругі (Рэн). З 18 мая 1869 года — камандзір 1-й пяхотнай дывізіі другога Шалонскага лагера. У 1870—1871 гадах удзельнічаў у Франка-прускай вайне. З 29 кастрычніка 1870 года знаходзіўся ў прускім палоне.

5 чэрвеня 1871 года атрымаў пасаду ваеннага міністра Францыі, 2 ліпеня 1871 года абраны дэпутатам Нацыянальнага сходу ад дэпартамента Іль і Вілен. 24 мая 1873 года пакінуў пасаду міністра і 28 верасня атрымаў камандаванне 9-м армейскім корпусам. З 22 мая 1874 года зноў ваенны міністр і выканаўца абавязкаў старшыні ўрада Францыі. 9 сакавіка 1875 года пакінуў пасаду старшыні ўрада, а 15 жніўня 1876 года — пасаду ваеннага міністра. 12 снежня 1875 года стаў пажыццёвым сенатарам. З 31 сакавіка 1878 года — камандзір 11-га армейскага корпуса.

У 1880 годзе быў замяшаны ў скандале: Курто дэ Сісэ абвінавачваўся ў перадачы сакрэтных дакументаў нямецкаму шпіёну, якім была жонка яго падначаленага. Абвінавачванне не было даказана, але генерал страціў сваю пасаду.