Юрый Георгіевіч Малумаў

Юрый Малумаў
Юрый Малумаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Туркменскай Рэспубліцы
	10 кастрычніка 2003 — 26 жніўня 2011
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Генадзь Навіцкі, Сяргей Сідорскі, Міхаіл Мясніковіч
Папярэднік	Леанід Рачкоў
Пераемнік	Энвер Барыеў
Нараджэнне	26 студзеня 1953 (71 год); Мінск, БССР, СССР;
Адукацыя	БНТУ; юрыдычны факультэт БДУ;
Дзейнасць	будаўнік, юрыст, палітык, дыпламат
Месца працы	Адміністрацыя прэзідэнта Рэспублікі Беларусь;

Юрый Георгіевіч Малумаў (26 студзеня 1953 года ў Мінску) — беларускі палітычны і дзяржаўны дзеяч, дыпламат.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Мінску ў 1953 годзе.

Скончыў Беларускі палітэхнічны інстытут, інжынер-будаўнік (1979) і юрыдычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, юрыст (1987).

З красавіка 1980 — ліпень 1994 г. служыў на пасадах аператыўна-начальніцкага складу органаў Міністэрства ўнутраных спраў. З ліпеня 1994 па студзень 1996 старшыня Камітэта па барацьбе з карупцыяй Адміністрацыі прэзідэнта, начальнік галоўнага упраўлення кадравай палітыкі Адміністрацыі прэзідэнта.

Быў дэпутатам Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 13-га склікання (1995—1996), уваходзіў у склад Палаты Прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 1-га склікання^[1]. З студзеня 1996 па студзень 1998 — намеснік старшыні Вярхоўнага Савета XIII склікання. У студзені 1998 — кастрычніку 2000 начальнік галоўнага упраўлення Выканкама Саюза Беларусі і Расіі і Пастаяннага камітэта Саюзнай дзяржавы.

Юры Малумаў, займаючы пасаду намесніка начальніка аддзела Упраўлення па барацьбе з эканамічнымі злачынствамі МУС Беларусі, быў адным з аўтараў антыкарупцыйнага дакладу А. Лукашэнкі (1993). Падчас прэзідэнцкіх выбараў 1994 г. падтрымаў кандыдата А. Лукашэнка і ўвайшоў у склад выбарчага штаба.

Будучы віцэ-спікерам парламента, забяспечваў адкліканне дэпутацкіх подпісаў пад зваротам групы дэпутатаў у Канстытуцыйны суд, што прывяло да зрыву імпічменту А. Лукашэнка. Таксама ён старшыняваў на дэпутацкім сходзе, які прыняў рашэнне аб незаконным роспуску Вярхоўнага Савета, і быў адзіным з удзельнікаў сходу, хто ўстрымаўся пры галасаванні^[2].

9 лістапада 2000 года прызначаны саветнікам-пасланцам пасольства Рэспублікі Беларусь у Расійскай Федэрацыі^[3].

10 кастрычніка 2003 года прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Туркменскай Рэспубліцы^[4], хаця яго папярэднік, Леанід Рачкоў, фармальна не быў адстаўлены яшчэ праз адзін месяц (толькі 6 мая 2004 года Юрый Малумаў быў фармальна адстаўлены з пасады саветніка-пасланца ў пасольстве ў Расіі) ^[5]. Адстаўлены з пасады пасла 26 жніўня 2011 года^[6].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты. Мае трох сыноў. Яго дзеці жывуць у Маскве і кіруюць адвакацкім бюро «Малумавы і партнёры»^[7].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

↑ Указ Президента Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 495 «Об одобрении списка депутатов Верховного Совета Республики Беларусь, включаемых в состав Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь» Архівавана 10 чэрвеня 2012. (руск.)
↑ Новикова, Е. Московский клан Малумовых: Стоит ли строить страну, в которой не хотят эить твои дети? / Елена Новикова // Народная воля. — 2012. — № 195—196 (3734 — 3735). — 14 снежня. — С. 2.
↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 9 ноября 2000 г. № 1708 «Аб назначэнні Ю. Г. Малумава Саветнікам-Пасланнікам Пасольства Рэспублікі Беларусь у Расійскай Федэрацыі» Архівавана 3 чэрвеня 2012.
↑ Указ Президента Республики Беларусь от 10 октября 2003 г. № 453 «О назначении Ю. Г. Малумова Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Туркменистане и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла» (руск.)
↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 6 мая 2004 г. № 517 «Об освобождении Ю. Г. Малумова от должности советника-посланника Посольства Республики Беларусь в Российской Федерации и назначении В. С. Павловича советником-посланником Посольства Республики Беларусь в Российской Федерации» (руск.)
↑ Указ Президента Республики Беларусь от 26 августа 2011 г. № 371 «Об освобождении от должности Ю. Г. Малумова» (1/12784) Архівавана 11 верасня 2017. (руск.)
↑ nn.by

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Біяграфія на старонцы пасольства ў Туркменскай Рэспубліцы (па стане на 23 лістапада 2009 года) Архівавана 13 красавіка 2010. (руск.)

[1] Указ Президента Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 495 «Об одобрении списка депутатов Верховного Совета Республики Беларусь, включаемых в состав Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь» Архівавана 10 чэрвеня 2012. (руск.)

[2] Новикова, Е. Московский клан Малумовых: Стоит ли строить страну, в которой не хотят эить твои дети? / Елена Новикова // Народная воля. — 2012. — № 195—196 (3734 — 3735). — 14 снежня. — С. 2.

[3] Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 9 ноября 2000 г. № 1708 «Аб назначэнні Ю. Г. Малумава Саветнікам-Пасланнікам Пасольства Рэспублікі Беларусь у Расійскай Федэрацыі» Архівавана 3 чэрвеня 2012.

[4] Указ Президента Республики Беларусь от 10 октября 2003 г. № 453 «О назначении Ю. Г. Малумова Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Туркменистане и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла» (руск.)

[5] Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 6 мая 2004 г. № 517 «Об освобождении Ю. Г. Малумова от должности советника-посланника Посольства Республики Беларусь в Российской Федерации и назначении В. С. Павловича советником-посланником Посольства Республики Беларусь в Российской Федерации» (руск.)

[6] Указ Президента Республики Беларусь от 26 августа 2011 г. № 371 «Об освобождении от должности Ю. Г. Малумова» (1/12784) Архівавана 11 верасня 2017. (руск.)

[7] .by

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Надзвычайныя і Паўнамоцныя Паслы Беларусі ў Туркменскай Рэспубліцы
Пачатак дыпадносін Адкрыццё пасольства	21 студзеня 1993 ліпень 2002
Паслы	Леанід Рачкоў (2000—2003) • Юрый Малумаў (2003—2011) • Энвер Барыеў (2011—2013) • Алег Табанюхаў (2013—2019) • Вячаслаў Бяскосты (з 2019)