Язэп Ігнатавіч Васілевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Язэп Ігнатавіч Васілевіч
Дата нараджэння 4 (16) верасня 1870
Месца нараджэння
Дата смерці 1934
Месца смерці
Род дзейнасці грамадскі дзеяч, палітык, педагог, археолаг, гісторык, публіцыст
Месца працы
Альма-матар
Член у

Язэп Ігнатавіч Васілевіч (4 верасня (16 верасня) 1870, мяст. Крывічы, цяпер Мядзельскі раён, Мінская вобласць — 1934, Уфа, цяпер Башкартастан, Расія) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, педагог, археолаг, гісторык, публіцыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў настаўніцкую семінарыю. У 1914 годзе скончыў Маскоўскі археалагічны інстытут, вучыўся Маскоўскім юрыдычным інстытуце у 1914—1917 гадах.

У 1917 годзе стаў адным з лідараў Беларускай народнай грамады, арганізацыі, якая дзейнічала сярод беларускіх бежанцаў на тэрыторыі Расіі. У верасні 1917 года на 1-ым Усерасійскім з’ездзе бежанцаў-беларусаў у Маскве выступіў з дакладам «Аб палітычным ладзе Беларусі і формах праўлення ў Расіі». У дакладзе выказаўся «за прадастаўленне Беларусі аўтаноміі і за федэратыўны лад у Расіі, у складзе якой будзе заставацца Беларусь», такі погляд быў найбольш папулярным сярод тагачаснага беларускага нацыянальна-вызваленчага руху.

У 1917—1919 гадах адзін са стваральнікаў і дырэктар Будслаўскай беларускай гімназіі. У ліпені 1918 года ён як прадстаўнік акупіраванай Германіяй тэрыторыі дэлегат Усерасійскага з’езда бежанцаў з Беларусі ў Маскве. У 1919—1920 гадах жыў у Маскве. У чэрвені 1920 года Язэп Васілевіч назначаны загадчыкам інфармацыйнага аддзела ўпраўлення рэўкамаў Заходняга фронту.

У жніўні 1920 года вярнуўся ў Будслаў, да кастрычніка быў дырэктарам школы. Пад канец 1920 года ў Полацку, загадчык курсаў. З 1921 года выкладчык гісторыі і дырэктар Менскага педагагічнага тэхнікума (МБПТ). Адначасова выкладаў у Беларускім дзяржаўным універсітэце археалогію. У 1924 годзе перасяліўся ў Віцебск і стаў дырэктарам культурна-гістарычнага музея. Удзельнічаў у падрыхтоўцы і скліканні Першага з’езда даследчыкаў беларускай археалогіі і археаграфіі.

1 жніўня 1930 года арыштаваны ДПУ БССР паводле сфабрыкаванай справы Саюза вызвалення Беларусі. У 1931 годзе высланы ва Уфу (Башкірская АССР), дзе і памёр. Пасмяротна рэабілітаваны.

Творы[правіць | правіць зыходнік]

  • Аўтабіяграфія// Нацыянальны архіў РБ. — Ф.42, воп.1., спр. 619, л.139-140.
  • Васілевіч Я. Віцебскі дзяржаўны культурна-гістарычны музей// Віцебшчына. — Т.2. — 1928. — С.197-203.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  • Будслаўская беларуская гімназія (1917—1919). Дакументы і матэрыялы // Наша слова. — 2000, 6 снежня.
  • Жук-Грышкевіч В. 25-га сакавіка. Успаміны зь Менску, Будслава, Вільні, Прагі, савецкай турмы. — Таронта, 1978.
  • З гісторыі святкавання 25 сакавіка// Спадчына. — 1998. — № 1. — С.32-35.
  • Скасаваньне 1-й Беларускай гімназіі// Часопісь Міністэ\рства Беларускіх спраў. — Коўна. — № 2. — кастрачнік 1919 г.
  • Борьба за Советскую власть в Белоруссии, 1918—1920 гг. — Т.2. — Мн., 1971. — С.243-245.
  • Протоколы, постановления и материалы Всероссийского съезда беженцев из Белоруссии в Москве. — М., 1918. — С.9,28.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]