Яраслаў Юр’евіч Забароўскі
 | Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
| Яраслаў Юр’евіч Забароўскі | |
|---|---|
| Ярослав Юрійович Заборовський | |
| Дата нараджэння | 8 жніўня 1939 |
| Месца нараджэння | Львоў, Другая Рэч Паспалітая |
| Дата смерці | 21 студзеня 2021 (81 год) |
| Месца смерці | Івана-Франкоўск |
| Грамадзянства | СССР → Украіна |
| Навуковая сфера | гісторыі |
| Месца працы | Прыкарпацкі універсітэт |
| Навуковае званне | прафесар |
| Альма-матар | Львоўскага ун-та |
| Навуковы кіраўнік | Прафесар Іван Вейцкіўскі |
| Вядомы як | спецыяліст па гісторыі Старажытнага Рыма |
| Партыя | КПСС |
| Узнагароды | Медаль «Ветэран працы».Медаль Макаранкі |
Яраслаў Юр’евіч Забароўскі (8 жніўня 1939, Львоў — 26 студзеня 2021 Івана-Франкоўск, Украіна) — украінскі гісторык, спецыяліст па гісторыі старажытнага Рыма і гісторыі хрысціянскай царквы ў старажытны перыяд і сярэднія вякі, загадчык кафедры гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў (1992—1999) гістарычнага факультэта Прыкарпацкага ўніверсітэта імя Васіля Стэфаніка (Івана-Франкоўск). Прарэктар па выхаваўчай рабоце Івана-Франкоўскай духоўнай семінарыі імя свяшчэннамучаніка Іасафата 1990—1991 гг.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 8 жніўня 1939 г. у Львове, Польшча (цяпер Украіна). Бацька Забароўскі Юрый Васільевіч, маці Саларыў Ганна Тэадараўна. Падчас хрышчэння атрымаў падвойнае імя Мар’ян-Яраслаў. У 1944 годзе пасля вяртання са ссылкі трагічна загінуў бацька Юрыя.[1]
Скончыў школу ў 1956 годзе і здаў усе выпускныя экзамены на 5 («добра»). У тым жа годзе паступіў на гістарычны факультэт Нацыянальнага ўніверсітэта імя Івана Франко. Навуковы кіраўнік Іван Вейцкіўскі, дыпломная работа «Гісторыя рэспубліканскага Рыма».[1]
У 1967 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму: «Спробы вырашэння аграрнага крызісу канца 130-х гадоў да нашай эры ў рэспубліканскім Рыме» — абаронены ў Ленінградскім універсітэце імя А. О. Жданава.[1]
Актыўна ўдзельнічаў у выхадзе з падполля УГКЦ, стаў першым прарэктарам па выхаваўчай працы Івана-Франкоўскай духоўнай семінарыі святога Ягафата.[1]
Загадчык кафедры «Гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў» ПНУ імя В. Стэфаніка 1992—1999 гг.[1]
У 1999 годзе выйшаў на пенсію, навуковую працу не спыняў, памёр 26 студзеня 2021 года ў горадзе Івана-Франкоўску.[2]
Вібрані працы[правіць | правіць зыходнік]
- «Спробы вырашэння аграрнага крызісу канца 130-х гадоў да н.э. у рэспубліканскім Рыме» 1967 г. Ленінград
- Нарысы гісторыі аграрных адносін у Рымскай рэспубліцы. Львоў 1985 г.[3]
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Медаль «Ветэран працы», 1989 г- Падзякай Міністэрства народнай адукацыі Украінскай ССР
- Медаль «Макарэнка» Міністэрства народнай асветы УССР, 1990 г
Ганаровы знак у гонар 2000-годдзя з дня нараджэння старшыні Івана-Франкоўскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі ў 2000 г.
лаўрэат гранта ACLS (1999) Фонду Дэйла Карнегі (Дзярждэпартамент ЗША)
