(119) Алфея

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(119) АлфеяM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Дж. К. Уотсан
Месца выяўлення Дэтройт
Дата выяўлення 3 красавіка 1872
Эпанім Алфея
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1972 KO
Катэгорыя Галоўные пояс
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,0817557
Вялікая паўвось (a) 386,051 млн км
(2,5805906 а.а.)
Перыгелій (q) 354,489 млн км
(2,3696126 а.а.)
Афелій (Q) 417,613 млн км
(2,7915686 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 514,179 сут (4,146 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 18,51 км/с
Схіленне (i) 5,778 °
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 203,738 °
Аргумент перыгелія (ω) 171,282 °
Сярэдняя анамалія (M) 1,847 °
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 57,3 км
Маса 2,0×1017 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,016 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0303 км/с
Перыяд вярчэння 11,484 гад
Спектральны клас S
Абсалютная зорная велічыня 8,42m
Альбеда 0,2306
Сярэдняя тэмпература паверхні 173 К (−100 °C)

(119) Алфея (стар.-грэч.: Ἀλθαία) — тыповы астэроід галоўнага пояса, прыналежны да светлага спектральнага класа S. Ён быў выяўлены 3 красавіка 1872 года амерыканскім астраномам Дж. К. Уотсанам у Эн-Арбар, ЗША і названы ў гонар Алфеі, гераіні старажытнагрэчаскай міфалогіі[1].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 26. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]