(135) Герта

(135) Герта
(135) Герта;
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	К. Г. Ф. Петэрс
Месца выяўлення	Клінтан
Дата выяўлення	18 лютага 1874
Эпанім	Нерта
Альтэрнатыўныя абазначэнні	A874 DA
Арбітальныя характарыстыкі
	Эпоха 14 сакавіка 2012 года; JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,20576
Вялікая паўвось (a)	363,444 млн км; (2,42947 а.а.)
Перыгелій (q)	288,661 млн км; (1,92958 а.а.)
Афелій (Q)	438,226 млн км; (2,92936 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 383,139 сут (3,787 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	18,905 км/с
Схіленне (i)	2,305 °
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	343,842 °
Аргумент перыгелія (ω)	339,919 °
Сярэдняя анамалія (M)	16,444 °
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр	79,24 км
Маса	2,0×1018 кг
Шчыльнасць	7,677 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0345 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,0652 км/с
Перыяд вярчэння	8,403 гад
Спектральны клас	M
Абсалютная зорная велічыня	8,23m
Альбеда	0,1436
Сярэдняя тэмпература паверхні	174 К (−99 °C)

(135) Герта (ням.: Hertha) — астэроід галоўнага пояса, які па арбітальных параметрах блізкі да астэроідаў сямейства Нісы, але не ўваходзіць у яго, бо прыналежыць да жалезных астэроідаў спектральнага класа M, тым часам як у дадзенае сямейства ўваходзяць астэроіды класа S і класа F. Астэроід (135) Герта быў адкрыты 18 лютага 1874 года германа-амерыканскім астраномам К. Г. Ф. Петэрсам у Клінтане, ЗША^[2] і названы ў гонар Нерты, багіні ўрадлівасці ў германскай міфалогіі^[3].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]