1220-я
Падзеі[правіць | правіць зыходнік]
У 1226 годзе ўдзельны князь Конрад I Мазавецкі запрасіў рыцараў Тэўтонскага ордэна для барацьбы з прусамі. Залатая була была гарантыяй далейшай свабоды дзеянняў Тэўтонскага ордэна ў Прыбалтыцы, дзе ўжо разгарнуў актыўныя дзеянні Лівонскі ордэн, з’яўляючыся своеасаблівай падстрахоўкай навучанаму горкім вопытам Тэўтонскаму ордэну. Ордэн аднойчы ўжо неасцярожна ўзмацніўся ў самым пачатку XIII стагоддзя ў венгерскім Сяміграддзі, куды нямецкія рыцары былі запрошаны венгерскім каралём Андрашам II на пасяленне для абароны краіны ад набегаў полаўцаў і стрымлівання ўплыву праваслаўных валахаў. Але нямецкія рыцары хутка адкрылі свае сапраўдныя захопніцкія намеры, звярнуўшыся з просьбай аб прызнанні сваіх правоў да Папы Ганорыя III, які неадкладна абвясціў каланізаваныя Ордэнам тэрыторыі ўласнасцю Святога Прастола, які фактычна кантраляваўся Свяшчэннай Рымскай імперыяй. Венгерскі кароль не помніў сябе ад такой дзерзкасці і ў 1225 годзе ўсе рыцары Ордэна былі выгнаны з краіны з наступнай канфіскацыяй маёмасці[1].