1639 год у гісторыі астраноміі
1639 год у гісторыі астраноміі | |
|---|---|
 Праходжанне Венеры па дыску Сонца ў 1639 годзе (замалёўкі Джэрэмі Хоракса). | |
| Зацьменні | |
| Сонечнае | 04.01 (частковае) |
| Сонечнае | 01.06 (кольцападобнае) |
| Месяцавае | 15.06 (частковае) |
| Сонечнае | 24.11 (поўнае) |
| Месяцавае | 10.12 (частковае) |
| Храналогія | |
 1636 · 1637 · 1638 · 1639 · 1640 · 1641 · 1642  | |
1639 год быў адзначаны шэрагам падзей у астраноміі.
Падзеі[правіць | правіць зыходнік]
- 4 студзеня — частковае сонечнае зацьменне паклала пачатак серыі зацьменняў 145 сараса[1].
- 4 снежня — другое і апошняе ў XVII стагоддзі праходжанне Венеры па дыску Сонца[2]. Адзінымі назіральнікамі з’явы ў навуковых мэтах сталі англійскія астраномы Джэрэмі Хоракс і Уільям Крабтры.
- Джавані Батыста Дзупі адкрыў, што Меркурый мае арбітальныя фазы.
Астранамічныя з’явы[правіць | правіць зыходнік]
Адкрытыя астранамічныя аб’екты[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіліся[правіць | правіць зыходнік]
Памерлі[правіць | правіць зыходнік]
- 6 чэрвеня — Петэр Кругер, матэматык, астраном, настаўнік Яна Гевелія (нар. 20.10.1580).
- 7 жніўня — Марцін ван дэн Хоўв, галандскі астраном і матэматык (нар. 1605).
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Saros Series Catalog of Solar Eclipses: Saros Series 145 (англ.). НАСА. Праверана 1 чэрвеня 2019.
- ↑ а б The Data Book of Astronomy, 2000, с. 88
- ↑ а б в Catalog of Solar Eclipses: 1601 to 1700 (англ.). НАСА. Праверана 27 кастрычніка 2018.
- ↑ а б Catalog of Lunar Eclipses: 1601 to 1700 (англ.). НАСА. Праверана 27 кастрычніка 2018.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Patrick Moore. The Data Book of Astronomy. — CRC Press, 2000. — 340 p. — ISBN 9781420033441.
