2-я танкавая армія (вермахт)
| 2-я танкавая армія | |
|---|---|
| ням.: 2. Panzerarmee | |
 | |
| Гады існавання | 1940—1945 |
| Краіна | |
| Падпарадкаванне | Трэці рэйх |
| Уваходзіць у | Сухапутныя войскі вермахта[d] |
| Тып | воінскае фарміраванне |
| Функцыя | танкавыя войскі |
| Мянушка | Танкавая група «Гудэрыян» |
| Удзел у | |
| Вядомыя камандзіры | Хайнц Вільгельм Гудэрыян |
.svg){kind=small}
2-я танкавая армія (ням.: 2. Panzerarmee) — танкавая армія вермахта. Створана 1 чэрвеня 1940 года як група «Гудэрыян» (ням.: Gruppe Guderian) на базе 19-га армейскага корпуса. 16 лістапада 1940 года перафармавана ў 2-ю танкавую групу. З 29 ліпеня па 21 жніўня 1941 года называлася танкавай групай «Гудэрыян» (ням.: Panzergruppe Guderian). З 5 кастрычніка 1941 г. — 2-я танкавая армія. Падчас «Аперацыі Барбароса» была адной з дзвюх танкавых армій у складзе групы армій «Цэнтр».
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У чэрвені 1941 года наступала на беларускім напрамку (Беласток, Слонім). На 26 чэрвеня 1941 года значная частка 14-га механізаванага корпуса дзейнічала ў аператыўным тыле 2-й нямецкай танкавай групы. Пасля ўзяцця Мінска — на Смаленскім напрамку.
10 ліпеня 1941 года войскі групы армій «Цэнтр» сіламі 2-й танкавай групы з раёна Шклова і 3-й танкавай групы з раёна Віцебска нанеслі два магутныя ўдары ў напрамку Ельні і Духаўшчыны для таго, каб акружыць вялікую групоўку савецкіх войскаў у раёне Смаленска. Пачалася грандыёзная Смаленская бітва[1].
Адбываюцца баі ў раёне Рослаўля і Ельні. Затым 2-я танкавая група Гудэрыяна групы армій «Цэнтр», наступаючы ў напрамку на Канатоп, 1 верасня прарвалася да Дзясны і захапіла на яе левым беразе плацдарм ля Шосткі. 40-я савецкая армія адышла ў паўднёва-ўсходнім кірунку. 21-я савецкая армія, якую абышлі з усходу войскі 2-й танкавай групы, а з захаду — 2-й нямецкай арміі, што падышла да Чарнігава, апынулася пад пагрозай акружэння і пачала паспешліва адступаць на поўдзень да Дзясны.
Затым удзельнічала ў баях у раёне Вязьмы і Бранска.
1 кастрычніка 1941 года ў рамках аперацыі «Тайфун» 2-я танкавая група Гудэрыяна групы армій «Цэнтр» прарвала на сваім цэнтральным участку абарону 13-й арміі Бранскага фронту А. І. Яроменкі на ўсю глыбіню і прасунулася на 60 км. 1 кастрычніка 24-ы мотакорпус заняў Сеўск.
З 6 кастрычніка 1941 года, паводле мемуараў Гудэрыяна «Успаміны салдата», 2-я танкавая група стала называцца 2-й танкавай арміяй.
23 кастрычніка 1941 года нямецкая 3-я танкавая дывізія 2-й танкавай арміі прарвала абарону савецкіх войскаў на паўночны захад ад Мцэнска, а 18-я танкавая дывізія заняла Фацеж.
 Вонкавыя выявы
| |
|---|---|
|
Ferdinand Porsche аглядае рускія танкі. Архівавана з першакрыніцы 4 красавіка 2013. |
|
|
Ferdinand Porsche аглядае рускія танкі-2.0. Архівавана з першакрыніцы 4 красавіка 2013. |
У лістападзе 1941 года на фронт прыбыла спецыяльная камісія з мэтай вывучэння новых тыпаў савецкіх танкаў. У склад камісіі, якая прыбыла ў 2-ю танкавую армію, уваходзілі вядомыя канструктары: прафесар Поршэ (фірма «Нібелунген»), інжынер Освальд (фірма MAN) і доктар Адэрс (фірма «Хеншэль»). У размяшчэнні 35-га танкавага палка 4-й танкавай дывізіі камісія правяла падрабязныя тэхнічныя даследаванні цяжкіх танкаў КВ-1, КВ-2 і сярэдняга Т-34, верагодна са складу 11-й танкавай брыгады, страчаных 6.10.1941 на шашы ад Арла да Мцэнска. Вынікі, атрыманыя камісіяй, паспрыялі паскарэнню працы нямецкіх канструктараў[2].
У жніўні 1942 года вяла баі ў раёне Казельска і Сухінічаў. З верасня 1943 года на Балканах.
Камандуючыя
[правіць | правіць зыходнік]- да 25 снежня 1941 года — генерал-палкоўнік Гайнц Гудэрыян
- з 25 снежня 1941 па 11 красавіка 1943 года — генерал-палкоўнік Рудольф Шміт
- з 15 ліпеня па 15 жніўня 1943 года — генерал-палкоўнік Вальтэр Модэль
- з 15 жніўня 1943 па 24 чэрвеня 1944 года — генерал-палкоўнік Лотар Рэндуліч
- з 24 чэрвеня па 18 ліпеня 1944 года — генерал пяхоты Франц Бёмэ
- з 18 ліпеня 1944 да капітуляцыі ў маі 1945 — генерал артылерыі Максімільян дэ Ангеліс
Баявы склад
[правіць | правіць зыходнік]- У чэрвені 1941 — 24-ы, 46-ы і 47-ы матарызаваныя корпусы.
- У кастрычніку 1941 — 24-ы, 47-ы і 48-ы матарызаваныя корпусы, 34-ы і 35-ы армейскія корпусы
- У студзені 1942 — 24-ы і 47-ы матарызаваныя корпусы, 53-і армейскі корпус
- У жніўні 1942 — 41-ы і 47-ы танкавыя корпусы, 53-і і 35-ы армейскія корпусы
- У лістападзе 1942 — 47-ы танкавы корпус, 35-ы і 53-і армейскія корпусы
- У ліпені 1943 — 33-і, 53-і і 55-ы армейскія корпусы
- У верасні 1943 (на Балканах) — 3-ці танкавы корпус СС, 15-ы і 21-ы горныя армейскія корпусы, 69-ы рэзервовы корпус
- У снежні 1943 — 5-ы горны армейскі корпус СС, 15-ы і 21-ы горныя корпусы, 69-ы рэзервовы корпус
- 7 мая 1945 — 68-ы армейскі корпус, 22-і горны армейскі корпус, 1-ы кавалерыйскі корпус.
Склад
[правіць | правіць зыходнік]22 чэрвеня 1941 года
[правіць | правіць зыходнік]- Штаб
- 24-ы матарызаваны корпус (вермахт) — генерал танкавых войскаў Леа Гайр фон Швепенбург
- 46-ы матарызаваны корпус (у рэзерве) — генерал танкавых войскаў Генрых фон Фіцінгхоф
- 47-ы матарызаваны корпус — генерал артылерыі Ёахім Лемельзэн
- Авіягрупа бамбавікоў блізкага дзеяння
- Зенітны артылерыйскі полк «Герман Герынг»
27 ліпеня 1941 года[правіць | правіць зыходнік]
|
30 верасня 1941 года[правіць | правіць зыходнік] |
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- Panzergruppe 2 // Axis History (англ.)
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Игорь Михайлов. Рождённая и погибшая под Вязьмой (руск.). Архівавана з першакрыніцы 6 верасня 2017. Праверана 27 сакавіка 2018.
- ↑ Энциклопедия танков (руск.) (16 красавіка 1998). Архівавана з першакрыніцы 4 красавіка 2013. Праверана 2 красавіка 2013.