Carterocephalus silvicola

	Carterocephalus silvicola
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Жывёлы
Падцарства:	Эўметазоі
Без рангу:	Двухбакова-сіметрычныя
Без рангу:	Першаснаротыя
Без рангу:	Ecdysozoa
Без рангу:	Panarthropoda
Тып:	Членістаногія
Падтып:	Трахейнадыхальныя
Надклас:	Шасціногія
Клас:	Насякомыя
Падклас:	Крылатыя насякомыя
Інфраклас:	Навакрылыя насякомыя
Надатрад:	Насякомыя з поўным метамарфозам
Атрад:	Матылі
Падатрад:	Glossata
Надсямейства:	Papilionoidea
Серыя:	Hesperiiformes
Сямейства:	Тоўстагалоўкі
Падсямейства:	Heteropterinae
Род:	Carterocephalus
Від:	Carterocephalus silvicola
Міжнародная навуковая назва
	Carterocephalus silvicola (Meigen, 1829)
Сінонімы
	Carterocephalus silvicolus Meigen, 1771; Carterocephalus silvius Knoch, 1781;
NCBI	218722
EOL	179339

Carterocephalus silvicola — матылёк сямейства тоўстагаловак.

Этымалогія назвы[правіць | правіць зыходнік]

Silva (з лацінскай мовы) — лес, silvicola — мабыць, лясны.

Carterocephalus silvicola ♂
♂ △
♀
♀ △

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня пярэдняга крыла імага 12—15 мм. Размах крылаў 22—28 мм. Пярэднія крылы рудага колеру з бурымі плямамі. У самкі рудага колеру ў афарбоўцы менш, а цёмныя элементы малюнка пашыраны.

Арэал[правіць | правіць зыходнік]

Цэнтральная, Паўночная і Усходняя Еўропа, умераны пояс Азіі на ўсход да Японіі. На паўднёвым захадзе арэал віду абмежаваны Карпатамі, далей на ўсход паўднёвая мяжа арэала праходзіць па поўначы Украіны і цэнтральных абласцях Расіі да Самарскай вобласці і Паўднёвага Урала. Лакальны і рэдкі від у некаторых месцах Еўропы, у Азіі — звычайны.

Матылі аддаюць перавагу месцы на мяжы розных тыпаў лесу з лугамі. Засяляе сырыя лясныя ўзлескі, паляны пад полагам лесу, зараснікі кустоў у далінах рэк.

Біялогія[правіць | правіць зыходнік]

Развіваецца ў адным пакаленні ў год. Час лета з сярэдзіны мая да трэцяй дэкады чэрвеня. Вусені з сярэдзіны ліпеня па сярэдзіну красавіка наступнага года. Зімуюць у лісці травы, аплеценым павуціннем.

Кармавыя расліны гусеніц: каратканожка, каласоўнік, грэбнік звычайны, бор (Milium sp.), метлюжок, пажарніца (Calamagrostis purpurea), пырнік паўзучы (Elymus repens).

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Львовский А. Л., Моргун Д. В. Определители по флоре и фауне России. Выпуск 8 // Булавоусые чешуекрылые Восточной Европы. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2007. — 443 с. — 2000 экз. — ISBN 978-5-87317-362-4.