Ikarus 250

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Ikarus-250)
Ikarus 250
Вытворца Венгрыя Ikarus
Гады выпуску 1968-2004
Макс. хуткасць, км/г 120
Тып міжгародны
Клас Вялікі
Габарыты
Даўжыня, мм 12000
Шырыня, мм 2500
Вышыня, мм 3200
Колавая база, мм 6330
Прасвет, мм 350
Салон
Формула дзвярэй 1-0-1\ 1-0-0\ 1-1-0
Умяшчальнасць
Месцаў для сядзення 43—60
Рухавік
Мадэль рухавіка RABA - MAN D2156HM6(U\UT) или RABA D10(UTS\UTSLL\UTLL) (155\160\180\190\206), RABA D11(?)
Тып паліва дызельны
Колькасць цыліндраў 6
Размяшчэнне цыліндраў гарызантальна, папярок кузава
Магутнасць, к.с. 192—280
Трансмісія
Мадэль каробкі перадач ZF S6 90U\ZF S6 1200BO\Csepel ASH75.1
Тып каробкі перадач Механічная
Колькасць перадач 5 або 6
Храналогія
◄Ikarus 55 Ikarus-256►
Фотагалерэя на Wikimedia Commons Ikarus 250 на Вікісховішчы

Ikarus-250 — венгерскі высокападлогавы міжгародні аўтобус, які вырабляўся ў Венгрыі з 1968 па 2004 год. За гады вытворчасці было выпушчана каля 130 000 такіх аўтобусаў розных мадыфікацый. Першы ўзор аўтобуса быў выраблены ў 1967 годзе.

Канструкцыя[правіць | правіць зыходнік]

Кузаў[правіць | правіць зыходнік]

Кузаў аўтобуса апорны, вагоннай кампаноўкі, звараны з труб квадратнага перасеку. Як паказвае практыка, рэсурс кузава складае каля 30 гадоў, у аўтобусаў першых выпускаў (мад. .00/.09/.12/.17/.22/.44/.58) за шмат гадоў эксплуатацыі кузаў выгінаецца дугой, на пазнейшых жа аўтобусах, пачынаючы з мадыфікацыі .59, часам пачынае правісаць задняя навісь. Тым не менш дэфармацыі кузава і разбурэнні сілавых канструкцый назіраюцца толькі ў аўтобусаў, якія эксплуатуюцца вельмі доўгі час без належнага капітальнага рамонту. Па баках аўтобуса размешчаны багажныя адсекі, аб'ём аднаго з двух адсекаў складае 5.3 м3 (усяго — 10.6 м3). Гэтыя адсекі адкрываюцца або ўручную з дапамогай адмысловай ручкі, або кнопкай на панелі прыбораў. Аўтобус мае дастатковую плошчу шклення, усе вокны трымаюцца на гумавых ушчыльняльніках, хоць у мадыфікацыі 250.Т бакавыя вокны былі ўклееныя. Пярэдняя святлатэхніка ўсіх мадыфікацый мадэлі 250 (за выключэннем некаторых мадыфікацый для рынку Венгрыі) складаецца з чатырох круглых фар, дзве з левага і дзве з правага боку. У працэсе эксплуатацыі замест стандартнай пярэдняй маскі можа быць устаноўлена падобная, з двума фарамі, ад мадэлі 260, альбо замест завадскіх фар могуць быць мантавацца іншыя, часцей за ўсё ад аўтамабіляў ВАЗ-2105/2107. Задняя святлатэхніка ўяўляе сабой тры ліхтары з левага і правага боку. Часам у працэсе эксплуатацыі задняя святлатэхніка таксама замяняецца. Задні бампер ва ўсіх мадыфікацый — сталёвы, зварны, мацуецца да кузава шрубамі. Пярэдні бампер у ранніх мадыфікацый (да .58) аналагічны па канструкцыі задняму. Часам у бамперы штампаваліся адтуліны для ўстаноўкі супрацьтуманных фар. Пачынаючы з мадыфікацыі .58 усталёўваўся пярэдні пластыкавы бампер.

Аўтобусы, якія пастаўляліся ў СССР афарбоўваліся па адной з тыпавых схем:

  • цёмна-чырвоны ніз, белыя барты і верх (да 1980 года);
  • белы ніз, цёмна-чырвоныя барты і верх (да 1980 года);
  • белы ніз, светла-пунсовыя барты, белы верх (да 1984 года);
  • белы ніз, светла-пунсовыя барты і верх (з 1980 года);
  • блакітны ніз, крэмавыя барты і верх, на борце цёмна-сіняя паласа (з 1988 года);
  • светла-чырвоны ніз, крэмавыя барты і верх, на борце светла-чырвоная паласа (з 1990 года).

Рухавік[правіць | правіць зыходнік]

Большасць мадыфікацый аўтобуса абсталёўваліся рухавіком RABA-MAN D2156HM6U, мадыфікацыя .58 камплектавалася рухавіком RABA-MAN D2156HM6UТ з павялічанай магутнасцю. На аўтобусы позніх выпускаў, мадыфікацый .93/.95 ставіліся рухавікі серыі RABA D10 і D11.

Матор RABA-MAN D2156HM6U нягледзячы на добрую дынаміку валодае недастатковай магутнасцю і цягай, з-за чаго аўтобус разганяецца куды павольней, чым іншыя аўтобусы падобнага роду. Тым не менш рухавік RABA-MAN D2156HM6U дазваляе аўтобусу рухацца з пастаяннай хуткасцю 100 км/г. Аўтобусы ўкамплектаваныя маторамі серыі RABA D10 (D11) такіх праблем з дынамікай не маюць з прычыны таго, што магутнасць і цяга дадзеных матораў адчувальна вышэй. Да плюсаў рухавікоў серыі D2156 можна аднесці добрую дынаміку, рамонтапрыдатнасць, надзейнасць і прастату. Тым не менш рухавік валодае шэрагам недахопаў, самы адчувальны з якіх — невялікі рэсурс. З-за недастатковай магутнасці рухавік часцей працуе на высокіх абаротах, што ўплывае на рэсурс. Рухавік не асабліва шумны, але ў працэсе эксплуатацыі ўзровень шуму значна павялічваецца з-за прагарання глушыцеля, няправільнай працы матора або працы з няспраўнасцю. З узростам матор становіцца вельмі дымлівым.

Таксама існуюць мадыфікацыі з рухавіком RABA-MAN D2356HMN6 і маторамі Detroit Diesel/Cummins VT350/DAF LT120. Аўтапаркі, не маючы сродкаў на замену новага рухавіка, усталёўвалі рухавік і каробку перадач ЯМЗ або КамАЗ + КПП КамАЗ. Паколькі ЯМЗ буйней RABA-MAN — змяняўся маторны адсек, з-за гэтага ў задняй частцы салона з'яўляўся подыум.

Дзверы[правіць | правіць зыходнік]

Аўтобус мае 2 дзвярэй — пярэднія, з электрапнеўмапрывадам, (пачынаючы з мадыфікацыі 250.58), якія адкрываюцца і закрываюцца з дапамогай кнопкі на панелі прыбораў і маюць ход паралельна борту. На ранніх мадыфікацыях дзверы адчынялася ўручную. Заднія дзверы знаходзяцца ў задняй частцы аўтобуса перад самым апошнім шэрагам сядзенняў і адкрываюцца ўручную націскам рычага, у ранніх мадыфікацыях заднія дзверы адсутнічалі. Але вырабляліся і мадыфікацыі, дзе і пярэднія і заднія дзверы адчыняліся аўтаматычна.

Салон[правіць | правіць зыходнік]

Салон аўтобуса Ikarus 250 хоць і далёкі ад аздаблення сучасных аўтобусаў, аднак асаблівых недахопаў не мае. У салоне размешчана 43-57 парных крэслаў з высокай спінкай, аднак адлегласць паміж крэсламі невялікая — каля 65 сантыметраў паміж сядзеннямі, на якіх устаноўлены драўляныя падлакотнікі. Крэслы жорсткія і параўнальна нязручныя.

У салоне ўстаноўлены свяцільні плафонного тыпу з 8 лямпамі, замест люка прымусовага абдзімання зроблена 3 люка, якія працуюць як кандыцыянеры. Ацяпленне праведзена па радыятарам пад сядзеннямі. У канцы салона размешчана 5 крэслаў, і ў гэтай частцы салона найбольш шумна і горача з-за працы магутнага дызельнага рухавіка Rába-D2156HM6U (Т). Крэслы могуць трохі адкідвацца з дапамогай кнопкі на падлакотніках, прыкладна на 100-110°.

Месца вадзіцеля зроблена ў тым жа стылі, што і крэслы пасажыраў. На панелі прыбораў шмат рычагоў і кнопак і 5 стрэлачных прыбораў: спідометр (досыць просты, максімальная адзнака — 120 км/г., такую хуткасць аўтобус можа развіць), тахометр (2.8 тысяч абаротаў у хвіліну) і некалькі дапаможных прыбораў (амперметр, паказальнік узроўня паліва), якія не абсталяваны падсветкай. Рулявое кіраванне ZF S6-90U; ёсць 6 перадач, якія перамыкаюцца прыкладна так: 1 — 0-15 км/г, 2 — 15-38 км/г, 3 — 38-60 км/г, 4 — 60-75 км/г і 5 — 75-95 км/г, 6 перадача 95-120 км/г. R — задняга ходу да хуткасці 26 км/г. Спідометр аб'яднаны з адометрам. Ён можа быць заменены падобнай мадэллю спідометра, якая ўжывалася на мадэлях аўтобусаў «ROCAR АПК» і тралейбусаў «ROCAR E187». Тахометр размешчаны ў левай частцы панелі.

Спецыяльных дзвярэй для вадзіцеля няма, таму перагародкі, якая аддзяляе салон ад кабіны, не прадугледжана.

Каля вадзіцеля размяшчаецца запасное адкідное месца для экскурсавода або другога кіроўцы, у выпадку працы аўтобуса на гарадскіх турыстычных маршрутах, да абсталявання аўтобуса можа быць дададзены мікрафон і нават інтэрактыўная дошка. DVD-тэлевізараў у стандартным абсталяванні аўтобуса няма, хоць яны могуць ўсталёўвацца.

Вокны суцэльныя, асобныя, акружаны спецыяльнай гумавай рамкай. Аўтобус абсталяваны пяццю вокнамі з кожнай боку, вокны звычайна не таніраваныя, хоць маглі зацямняцца па замове. Фіранкі ад сонца часта выбраны чырвонымі і дрэнна абараняюць ад спёкі.

Тэхнічныя характарыстыкі[правіць | правіць зыходнік]

Поўныя тэхнічныя характарыстыкі мадэлі Ikarus 250
Агульныя дадзеныя
Клас аўтобус
Прызначэнне міжгарадскі, экскурсійны, турыстычны
Гады выпуску 1971—2004
Першы доследны ўзор, год выпуску 1967
Канструкцыя
Даўжыня, мм 12000
Вышыня, мм 3200
Шырыня, мм 2500
Колавая база, мм 6330
Дарожны прасвет, мм 350
Пярэдні навісь, мм 2460
Задні навісь, мм 3180
Падрыхтаваная маса, кг 11000
Поўная маса, кг 16000
Нагрузка на пярэднюю вось, кг 6540
Нагрузка на заднюю вось, кг 10800
Аб'ём паліўнага бака, л 250
Колькасць дзвярэй, шт. 2
Радыус павароту, м 10,9
Максімальны выгал уздыму пры поўнай загрузцы, % 20
Салон
Агульная пасажыраўмяшчальнасць, чал. 44-57
Аб'ём багажных адсекаў, м³ 2×5,3
Маса багажу, кг 1150
Рухавік
Тып рухавіка дызельны
Назва Raba-D2156HM6U (Т)
Вярчальны момант, Нм 696-883
Шум на хуткасці 0-20 км/г, Дб 100-120
Шум на хуткасці 20-40 км/г, Дб 90
Шум на хуткасці 40-60 км/г, Дб 70
Шум на хуткасці 60-80 км/г, Дб 60
Шум на хуткасці 90-120 км/г, Дб 50
Ступень кампенсацыі паліва, л 17
Хуткасць і рух
Тып каробкі перадач ZF S6-90U
Колькасць перадач, шт. 6
Максімальная хуткасць, км/г 106

(120)

Разгон 0-60 км/г, сек 22
Выдатак паліва на 100 км пры 60 км/г, л 26,5—40
Тармазны шлях з 60 км/г, м 36,6

Мадыфікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Ikarus 250.59

Аўтобусы Ікарус 250 выпускаліся ў некалькіх мадыфікацыях і выкананнях, якія адрозніваліся колькасцю пасадачных месцаў, колькасцю і тыпам дзвярэй, найбольшай пасажыраўмяшчальнасцю і камфартабельнасцю.

Мадэль Апісанне Краіна паставак
Ikarus 250.00 Першая серыйная мадыфікацыя мадэлі 250.
Ikarus 250.09 Быў пазбаўлены дадатковага абсталявання, але за кошт гэтага меў 57 месцаў. Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.10 Люксавы аўтобус. Меў у салоне 45 месцаў, бар-буфет і гардэроб для адзення пасажыраў. Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.12 Пасля мадэрнізацыі ў 1977 годзе быў заменены мадэллю Ікарус 250.22 Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.22 У 1977 годзе аўтобус зведаў рэстайлінг і атрымаў новы пластыкавы бампер спераду.
Быў заменены мадэллю Ікарус 250.58. 		Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.48 Меў кандыцыянер, шыкоўны салон з індывідуальнымі вярчальнымі крэсламі і невялікую кают-кампанію ў кармавой частцы. Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.58 Аўтобус атрымаў ссоўныя аўтаматычныя пярэднія дзверы, ззаду дзверы адчыняліся ўручную. Колькасць месцаў скарацілася да 43. Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.59 Меў пярэднія і заднія аўтаматычныя дзверы, у салоне з'явіліся апусканыя шторкі з фіксатарамі (замест звычайных фіранак). На даху змянілася форма паветразаборнікаў (чатыры папарныя замест трох). Рухавік стаў магутнее — 250 к.с. Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.60 Пратакольная машына (conference bus) з двума паасобнымі адсекамі для перамоваў і камфартабельнага перамяшчэння.
Ikarus 250.93 Мадыфікацыя без бытавога блока і з павялічанай да 51 месцаў умяшчальнасцю.
Рухавік: Rába-MAN D2156HM6UT; 		Сцяг СССР СССР
Ikarus 250.93A Рухавік: Rába D10 UTSLL190;
Ikarus 250.95 Мадыфікацыя для дальніх міжгародніх маршрутаў. Сцяг СССР СССР

Эксплуатацыя[правіць | правіць зыходнік]

Ikarus 250.59 савецкага перавозчыка "Совтрансавто"

Асноўнымі заказчыкамі аўтобусаў былі СССР і ГДР. Каля 90% ад агульнай колькасці машын складала доля экспарту ў СССР — з 17 384 пабудаваных аўтобусаў, 15 870 адзінак гэтай мадэлі розных было пастаўлена ў СССР і Расію[1].

Ад пачатку 70-х аўтобусы выкарыстоўваліся на міжгародніх лініях далёкага накіравання, а таксама на турыстычных маршрутах. Актыўна выкарыстоўваліся ў 1990-я і у 2000-я гады, а некаторыя пазнейшыя мадэлі можна сустрэць на беларускіх дарогах і цяпер[2].

Цікавыя факты[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Известный и неизвестный Икарус-250 // www.classicbus.ru Архівавана 16 снежня 2016. (руск.)
  2. ↑ Автотуризм времен БССР: туристические автобусы и их прототипы. Редкие фото! // holiday.by (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Часопісы «За рулём»
  • Часопіс «Мир грузовиков»
  • «Роллс-Ройс» среди автобусов // Грузовик пресс : часопіс. — 2013. — № 05. — С. 87-88. (руск.)
  • «Аўтобусы Ікарус, серыя 200», асаблівасці канструкцыі, эксплуатацыя, Т. А., рамонт.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ikarus_250&oldid=4558438"