Губасцік рабы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Mimulus guttatus)
Губасцік рабы
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Mimulus guttatus DC., 1813

Сінонімы

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  33236
EOL  578803
GRIN  t:24442
IPNI  162201-2
TPL  kew-2506223

Губа́сцік рабы[3][4][5] (Mimulus guttatus) — від кветкавых раслін з роду Губасцік (Mimulus) сямейства Фрымавыя (Phrymaceae). Паходзіць з Паўночнай Амерыкі, шырока культывуецца і дзіка расце ў многіх краінах Еўропы. Этымалогія: лац.: guttatus — «плямісты, рабы»[6].

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Шматгадовыя травяністыя расліны вышынёй 20—40 см. Ніжнія часткі сцеблаў голыя, верхнія часткі — з залозістымі валасінкамі. Лісце супраціўнае, ад кароткачарашковага да безчарашковага, шырока яйкападобнае, паралельна-жыльнае, з няроўнымі зубчастымі бакамі. Кветкі: вяночак жоўты з чырвонымі кропкамі, даўжынёй 30—40 мм, двухгубы; верхняя губа 2-лопасцевая, ніжняя губа 3-лопасцевая, горла адкрытае. Чашачка 5-дольная. Тычынак 4. Суквецці — расхістаны парасонік. Плады — яйкападобныя, даўжынёй 10 мм, капсулы.

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Паўночная Амерыка (Канада, ЗША). Іншароднае распаўсюджванне ахоплівае многія краіны Еўропы. Засяляе канавы, ручаі, берагі азёр. Від быў прывезены ў Еўропу як дэкаратыўная расліна і здзічэў. Як дзікая расліна быў упершыню выяўлены ў 1814 годзе ў Шатландыі, а ў 1824 годзе ў Англіі і Паўночнай Германіі. Расліна выкарыстоўваецца як дэкаратыўны элемент, а таксама для абароны берагоў сажалак і азёр.

Ва Украіне расце ў кветніках і дзіка — у заходняй частцы краіны[5].

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 85. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
  5. а б Доброчаева Д.Н., Котов М.И., Прокудин Ю.Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев, 1987. — С. 282. — 548 с. (руск.) (укр.)
  6. Dictionary of Botanical Epithets (англ.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]