Opus interrasile

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
A gold bracelet with a pattern and writing created by making holes in the bracelet
Старажытны рымскі залаты бранзалет з Хоксненскага скарбу  (руск.), знойдзены ў Брытаніі і пахаваны пасля 407 года нашай эры. Прапісана Імя ЮЛІЯНА.

Opus interrasile, літ. «праца, паголеная або саскрабаная прамежкава»[1] — гэта тэхніка ажурнай апрацоўкі металу з праколамі, вынайдзеная ў III стагоддзі нашай эры, якая засталася папулярнай у візантыйскіх ювелірных вырабах. Спосаб быў распрацаваны і папулярызаваўся ў Рыме, дзе металапрацоўшчыкі выкарыстоўвалі яго для вырабу арабескаў і іншых падобных канструкцый. Тэхніка прадугледжвае прабіванне адтулін у метале для імітацыі рашэцістых узораў, ажурных залатых упрыгажэнняў і гэтак далей. На метале часта малявалі ўзоры, а затым рознымі інструментамі здымалі патрэбныя кавалкі.

Тэхніку ўмоўна можна назваць ажурнай або праколатай працай. Эквівалентная тэхніка ў Японіі называецца сукасіборы  (англ.) і сустракаецца ў будыйскім мастацтве  (укр.).

Зноскі

  1. Lewis & Short: A Latin Dictionary - Rasilis. Perseus Project. Праверана 12 March 2012.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]