Rosa chinensis

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Rosa chinensis
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rosa chinensis Jacq., 1768

Сінонімы

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  24821
NCBI  74649
EOL  242578
GRIN  t:5318
IPNI  732029-1
TPL  rjp-6032

Rósa chinénsis — від раслін роду ружа (Rosa) сямейства Ружавыя.

У дзікім выглядзе не сустракаецца. Відавочна, доўгі час знаходзілася ў культуры. Увезеная з Кітая і некалькі пазней з Бенгаліі. З'яўляецца першай паўторнацвітнеючай ружай, якая патрапіла ў Еўропу[4].

Кітайская назва: 月季花 (yue ji hua)[5].

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Кусты прамыя, 1-2 метра вышынёй. Галіны фіялетава-карычневыя, у перасеку круглыя, амаль без шыпоў. Шыпы выгнутыя, тоўстыя, плоскія.

Лісце складанае, 5-11 см даўжынёй; прылісткі звычайна зрослыя з хвосцікам, цэльнакрайнія, часта залозава-апушаныя, вяршыні завостраныя, лісточкі ў колькасці 3-5 (радзей 7), шырока-яйкападобныя або даўгавата-яйкападобныя, 2,5-6 × 1-3 см, амаль голыя, з круглявым або шырока клінаватым аснаваннем, па краі востра-зубчастыя, верхавіны завостраныя.

Кветкі простыя (5 пялёсткаў), паўмахрыстыя або махрыстыя; размешчаны групамі па 2-5, рэдка адзінкавыя, злёгку водарныя або без паху, 4-5 см у дыяметры. Кветаножкі 2,5-6 см, амаль голыя або залозава-опушаныя, прыкветкі ў колькасці 1-3, лінейныя, голыя, па краі залозавыя або цэлыя, вяршыні завостраныя. Гіпантыі яйкападобна-шарападобныя або грушападобныя, голыя. Чашалісцікі ў колькасці — 5, яйкападобныя, часам лістападобнай формы, цэльнакрайнія або некалькі пёрыста-лопасцевыя, радзей суцэльныя. Пялёсткі чырвоныя, ружовыя, белыя або з фіялетавым адценнем, зваротнаяйкападобныя, аснаванне клінаватае, вяршыня выемчатая.

Плады чырвоныя, голыя, яйкападобнай або грушападобнай формы, 1-2 см у дыяметры.

Карыятып: 2n = 21*, 28*[5].

Натуральныя разнавіднасці[правіць | правіць зыходнік]

Карціна XVIII стагоддзя з выявамі двух сартоў

Паводле The Plant List[6] и Flora of China[5]:

  • Rosa chinensis var. chinensis
    syn.:Rosa nankinensis Lour., Rosa sinica L.
    Кітайская назва: 月季花(原变种) yue ji hua (yuan bian zhong).
    Парасткі трывалыя, часта з кручкаватымі шыпамі. Кветкі махрыстыя або паўмахрыстыя. Лісточкаў 3-5, рэдка 7. Пялёсткі чырвонага, ружовага ці белага колеру. Вырошчваецца ў Кітаі, існуе мноства садовых разнавіднасцяў.
  • Rosa chinensis var. semperflorens (Curtis) Koehne
    syn.:Rosa semperflorens Curtis
    Кітайская назва: 紫月季花 (zi yue ji hua).
    Галіны тонкія, з кароткімі шыпамі. Кветкі махрыстыя, або паўмахрыстыя, адзінкавыя, або па 2-3. Лісточкаў 5-7, зялёныя, часта з фіялетавым або чырванаватым адценнем. Пялёсткі цёмна-чырвоныя або цёмна-чырвона-фіялетавыя. карыатып: 2n = 14*. Вырошчваецца ў Кітаі.
  • Rosa chinensis var. spontanea (Rehder & E.H. Wilson) T.T. Yu & T.C. Ku
    syn.:Rosa chinensis f. spontanea Rehder & E.H. Wilson
    Кітайская назва: 单瓣月季花 (dan ban yue ji hua).
    Шыпы шырокія. Кветкі простыя. Лісточкаў 3-5. Пялёсткі чырвонага колеру. Распаўсюджанне: Гуйчжоу, Хубэй, Сычуань.

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Кітай (Гуйчжоу, Хубэй, Сычуань)[5], Усходнія Гімалаі, Непал, культывуецца ў Індыі і Пакістане[7]. У якасці дэкаратыўнай садовай расліны распаўсюджаная ў Еўропе, Малай Азіі і Японіі[8].

Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

Кветкі і плады выкарыстоўваюцца ў традыцыйнай кітайскай медыцыне пры лячэнні нерэгулярных і балючых менструацый і хвароб шчытападобнай залозы.

Rosa chinensis з'яўляецца адным з сімвалаў Пекіна[9].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Rosa chinensis на сайте The Plant List
  4. Воронцов В. В., Коробов В. И. Всё о розах. — М.: Фитон+, 1972.
  5. а б в г Rosa chinensis на сайце Flora of China
  6. Rosa chinensis(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2021. Праверана 3 кастрычніка 2015.
  7. Rosa chinensis на сайце Flora of Pakistan
  8. Хржановский В. Г. Розы. Филогения и систематика. Спонтанные виды европ. части СССР, Крыма и Кавказа. Опыт и перспективы использования. — М.: Советская наука, 1958. — С. 173—174. — 497 с. Архівавана 29 кастрычніка 2013.
  9. История столицы Китая Архівавана 27 лістапада 2010. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]