Super Mario Bros. 2

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Super Mario Bros. 2
Распрацоўшчык Nintendo Entertainment Analysis and Development[d]
Выдавец Nintendo of America[d][1]
Частка серыі Super Mario[d]
Даты выпуску 9 кастрычніка 1988[2][3], 15 лістапада 1988[2], 28 красавіка 1989[2], 4 мая 1989, 14 верасня 1989[2], 1989[1], 25 мая 2007[4][5], 2 ліпеня 2007[2][1], 10 жніўня 2007[2][1], 17 ліпеня 2008[2], 28 лістапада 2012[2], 16 мая 2013[2][6], 11 ліпеня 2013[2][1], 7 жніўня 2013[2], 8 жніўня 2013[2] і 13 лютага 2019[1]
Жанры 2D platform game[d] і video game with LGBT character[d][7]
Стваральнікі
Прадзюсар
Кампазітар
Тэхнічныя даныя
Платформа Nintendo Entertainment System
Рэжым гульні аднакарыстальніцкая гульня[1]
Носьбіты ROM cartridge[d], лічбавае распаўсюджванне[d] і лічбавая спампоўка[d]
Кіраванне геймпад

Super Mario Bros. 2- відэагульня ў жанры платформавай аркады, распрацаваная і выдадзеная Nintendo для кансолі NES, працяг Super Mario Bros. У Паўночнай Амерыцы паступіла ў продаж у кастрычніку 1988, у Еўропе — у красавіку 1989-га. Уяўляла сабой перароблены версію гульні Doki Doki Panic, выпушчанай выключна на тэрыторыі Японіі. Super Mario Bros. 2 ў Японіі была выдадзена толькі ў ліпені 1992 пад назвай Super Mario USA.

Геймплэй[правіць | правіць зыходнік]

Гульня ўяўляла прыкметна зменены геймплэй, які мяняў (і той, што рабіў больш разнастайным) увесь працэс праходжання гульні і патрабаваў ад гульца выпрацавання новай тактыкі паводзінаў. Асноўнае змяненне закранула схемы ўзаемадзеяння з супернікамі: прынятая ў папярэдніх гульнях серыі мадэль, у якой Марыа мог забіць ворага, скокнуўшы на яго зверху (калі толькі гэта не быў дзікабраз ці хто-небудзь іншы, абаронены шыпамі) была ліквідаваная. Замест гэтага была дададзеная магчымасць кідаць у суперніка розныя прадметы, размеркаваныя па гульнявых узроўням (часцей за ўсё выдраную з зямлі гародніну, а таксама іншых праціўнікаў). Прадмет можна ўзяць, папярэдне скокнуўшы яму на галаву. Такім чынам у Super Mario Bros. 2 суперніка можна забіць толькі з дапамогай старонняга прадмета, іншага праціўніка, альбо ўзяўшы бонус — «зорку», якая дае непаражальнасць.

У гульні быў уведзены ўзровень жыцця, якая вымяралася колькасцю чырвоных шасцікутнік у левым верхнім куце экрана. У папярэдніх гульнях велічыні «здароўя» не было, пры кантакце з супернікам Марыа маментальна губляў жыццё, а калі ў гэты момант ён знаходзіўся ў «прасунутым» стане, то вяртаўся ў папярэдняе (Fiery Mario і Super Mario станавіліся звычайным Mario). Такім чынам у Super Mario Bros. 2 гулец мог некалькі разоў сутыкнуцца з супернікам, перш чым страціць адно жыццё.

Таксама гульцу была прадастаўлена магчымасць выбару аднаго з чатырох гульнявых персанажаў: Марыа, Луіджы, Піч і Тоад. Раней гулец мог выбіраць толькі паміж Марыа і Луіджы (і толькі ў рэжыме двух гульцоў), пры гэтым адрозненне паміж персанажамі заключалася ў тым, што Луіджы скакаў далей Марыа і мацней «прабуксоўваў». У той жа час усе чатыры персанажа Super Mario Bros. 2 валодаюць унікальнымі для кожнага з іх здольнасцямі, якія вызначаюць стыль праходжання гульні.

Акрамя гэтага ў гульню была дададзеная міні-гульня, якая працуе па прынцыпе аднарукага бандыта, у якой гулец можа зарабіць бонусы, якія палягчаюць праходжанне.

Dream Factory: Heart-Pounding Panic[правіць | правіць зыходнік]

Такія сур’ёзныя змены ў геймплэі абумоўлены тым, што Super Mario Bros. 2 не распрацоўвалася першапачаткова як самастойны прадукт, а з’яўлялася пераробленай версіяй іншай гульні — «Yume Kōjō: Doki Doki Panic» (дызайнерам якой таксама быў Сігэру Миямото).

Адказныя асобы Nintendo of America палічылі выпуск на амерыканскі рынак японскай версіі Super Mario Bros. 2 спалучаным з фінансавым рызыкай (амерыканскія пакупнікі, на іх думку, не былі гатовыя да высокай складанасці гульні). Вынікам чаго стала рашэнне адаптаваць пад сусвет Марыа «Doki Doki Panic»[8].

«Yume Kōjō: Doki Doki Panic» (англ.: Dream Factory: Heart-Pounding Panic) выкарыстала блізкаўсходні антураж і выйшла выключна на японскім рынку. Для стылізацыі пад серыю гульняў з Марыа былі змененыя спрайты персанажаў (Brother, Mama, Sister, Papa) і некаторых прадметаў, палепшаная анімацыя рухаў і ўзроўняў, зменена музычнае афармленне[9].

Японская версія Super Mario Bros. 2 была пазбаўлена ад праблематычных элементаў і пазней выйшла за межамі Японіі пад назвай The Lost Levels.

Поспех[правіць | правіць зыходнік]

Гульня была прыхільна сустрэта гульцамі і стала пятай у спісе найболей прадаваных гульняў для NES. І хоць у агульнай складанасці было прададзена больш за 7 мільёнаў копій[10], больш папулярнай лічыцца рушыла за ёй Super Mario Bros. 3, у якой распрацоўшчыкі вярнулі ранейшую гульнявую схему, дадаўшы, тым не менш, некаторыя новаўвядзенні (накшталт міні-карты гульнявога свету, магчымасці парыць над зямлёй пры выкарыстанні бонуса «Super Leaf» і міні-гульняў).

Рэмейкі[правіць | правіць зыходнік]

У 1993 гульня была ўключаная ў зборнік Super Mario All-Stars для SNES разам з Super Mario Bros., The Lost Levels, Super Mario Bros. 3.

У 2001 ў рамках праектаSuper Mario Advanceгульня была партавана для GBA

З мая 2005 года даступная ў сэрвісе Virtual Console Wii.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ а б в г д е ё ж з MobyGames — 1999.
  2. ↑ а б в г д е ё ж з і к л Person Profile // Internet Movie Database — 1990.
  3. ↑ https://mario.nintendo.com/history/ Праверана 20 жніўня 2020.
  4. ↑ Person Profile // Internet Movie Database — AUS, UK: 1990.
  5. ↑ MobyGames — Germany, UK: 1999.
  6. ↑ MobyGames — USA: 1999.
  7. ↑ Represent Me — 2016.
  8. ↑ The History of Super Mario Bros. Архівавана 17 лютага 2012. By Rus McLaughlin (англ.)
  9. ↑ The strange truth behind «Super Mario Bros. 2» Архівавана 22 чэрвеня 2007. by Mike Fireball (англ.)
  10. ↑ VG Chartz.com

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Super_Mario_Bros._2&oldid=4403136"