Перайсці да зместу

Тыленхіды

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Tylenchida)
Тыленхіды

Сцябловы дытыленх (Ditylenchus dipsaci) на трыпутніку ланцэтным (Plantago lanceolata)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  63565
NCBI  2784607
EOL  2843

Тыленхіды[2] (Tylenchida) — атрад круглых чарвей (або падатрад Tylenchina Chitwood, 1950).

Глебавыя сапрабіёнты, часам у прэсных водах; фітагельмінты і паразіты насякомых. Каляротавыя другасныя губы ператвораныя ў лабіятуберкулы. Фарынкс складаецца з кардыяльнага бульбуса, істмуса і корпуса. Рэктальныя залозы адсутнічаюць.

У тыленхідаў развіты полавы дымарфізм[2]. Цела даўжынёй 0,3 — 1,5 мм, ніткападобнае, у некаторых відаў самкі груша-, лімона- або шарападобныя. Самкі адкладваюць яйцы ў слізістыя мяшкі або захоўваюць іх унутры цела[2].

Зімуюць яйцы, лічынкі, цысты[2].

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

У сусветнай фаўне вылучаюць больш за 4000 відаў. Сустракаюцца паўсюдна.

365 родаў і больш за 4000 відаў. Таксанамічных ранг і аб’ём дыскусуецца. Група разглядаецца або ў рангу самастойнага атрада або ў рангу падатрада Tylenchina у складзе атраду рабдытыды (Rhabditida) з уключэннем некаторых іншых нематод[3][4][5].

Многія віды паразіты раслін, пашкоджваюць карані, карэнішчы, клубні, сцёблы, лісце, парасткі, кветкі, утвараюць галы[2]. Адны паразітуюць на пэўных раслінах-гаспадарах, іншыя на раслінах з многіх сямействаў. Узбуджальнікі нематодных хвароб раслін[2].

  1. Integrated Taxonomic Information System — 1996. Праверана 22 кастрычніка 2013.
  2. а б в г д е Тыленхіды // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.. — С. 128
  3. Classification of Rhabditida, based on a combination of molecular phylogenies with prior morphological systems. Архівавана з першакрыніцы 4 лютага 2013. Праверана 30 верасня 2012.
  4. Sub-0rder Tylenchina. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2012. Праверана 30 верасня 2012.
  5. Biodiversity Explorer. Архівавана з першакрыніцы 7 верасня 2008. Праверана 30 верасня 2012.