Старасьць

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Стары.

Старасьць — пэрыяд жыцьця чалавека, які прыходзіць на зьмену сталасьці, вынік працэсу старэньня. Гэтаму пэрыяду ўласьціва пагаршэньне здароўя, разумовых здольнасьцяў, згасаньне функцый арганізму. Старасьць у чалавека 75-90 гадоў, больш за 90 — даўгавечнік.

Хваробы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 2012 год каля 80% людзей старэчага веку ў сьвеце цярпелі ад хранічных захворваньняў[1].

Беларусь[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 1 студзеня 2013 году 13,8 % насельніцтва Беларусі склалі людзі ў веку за 65 гадоў. Пагатоў у гарадах і мястэчках яны склалі 11,4 % жыхароў. У сельскай мясцовасьці — 21,5 %[2].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Беларуская энцыкляпэдыя: У 18 т. Т.15: Сьледавікі — Трыё / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Надзея Нікалаева. Чым больш лекаў, тым лепш // Зьвязда : газэта. — 21 красавіка 2012. — № 79 (27194). — С. 4. — ISSN 1990-763x.
  2. ^ Сьвятлана Бусько Стандарты сацыяльных паслуг: новае ў 2014-м // Зьвязда. — 28 верасьня 2013. — № 183 (27548). — С. 1.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Старыясховішча мультымэдыйных матэрыялаў