Іван Капітонавіч Плотнікаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іван Капітонавіч Плотнікаў
Дата нараджэння 1862
Дата смерці 1918
Альма-матар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Капітонавіч Плотнікаў (18621918) — расійскі архітэктар, які працаваў на тэрыторыі Беларусі. Гродзенскі губернскі архітэктар[1] (1900—1912), вяцкі губернскі архітэктар (1912—1916)[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Імператарскую Акадэмію мастацтваў. У чыне калежскага асэсара ў 1891—1900 гадах працаваў гродзенскім малодшым інжынерам. У 1900—1912 гадах працаваў гродзенскім губернскім архітэктарам[3]. У пачатку XX стагоддзя пражываў у доме № 26 па вуліцы Рэзніцкай.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Свята-Мікалаеўская брацкая царква ў Брэсце.
Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў Рэплі.

Яшчэ ў час працы малодшым архітэктарам будаўнічага аддзялення гродзенскага губернскага праўлення ў 1896 годзе даў крытычную ацэнку праекту Свята-Мікалаеўскай царквы ў горадзе Брэсце: «Прадстаўленыя чарцяжы маюць лішак упрыгожванняў, якія не ўвашлі ў каштарыс, асабліва тынкавыя працы, між тым чарцёж, паводле майго меркавання, павінен дакладна паказваць толькі тое, што ўключана ў каштарыс, які падлягае праверцы»[4].

У 1904 годзе прыкамандзіраваны да адмысловай камісіі Свяцейшага сінода па аднаўленні Каложскай царквы ў Гродне[5].

Праекты[правіць | правіць зыходнік]

Беларусь
Польшча
  • Праект драўлянага цырку і летняга тэатру ў горадзе Беластоку (1894—1897) — не захаваліся[17].
Расія
  • Праект паўночнага цаглянага двухпавярховага корпуса Іжэўскай жаночай гімназіі (сумесна з І. А. Чарушыным  (руск.)) (1912—15).
  • Праект стараверскай малельні ў Кіраве (1910) — інжынер Э. К. Нюквіст, архітэктар І. К. Плотнікаў.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. У цяперашні час знаходзіцца на вуліцы Горкага, 1

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Плотников Иван Капитонович // Кулагин А. Н. Деятельность гродненских зодчих XIX — начала ХХ в. (по архивным материалам) (руск.)
  2. ПЛОТНИКОВ Иван Капитонович Архівавана 23 красавіка 2016. (руск.)
  3. Памятная книжка Гродненской губернии на 1900 год. // Гродно: Типография губернского правления, 1900. — C. 30 (руск.)
  4. Кулагин А. Н. Гродненские зодчие XIX — начала XX веков (новые архивные изыскания). // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 24. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2018. — С. 75
  5. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 8. Воп. 2, спр. 1684, л. 1
  6. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 8. Воп. 2, д. 1825, л. 3 — 9
  7. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 1. Воп. 18, спр. 1173, л. 23
  8. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 1. Воп. 18, спр. 1112, л. 51.
  9. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 8. Воп. 1. Спр. 736
  10. Парафіі і святыні. Рэпля. // Слова Жыцця, 16 лютага 2014. (бел.)
  11. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 8. Воп. 2, спр. 1063, л. 3 — 4.
  12. Гродно. Кафедральный собор в честь Покрова Пресвятой Богородицы Архівавана 23 чэрвеня 2019.. // Официальный сайт паломнического отдела Белорусской православной церкви, 2007. (руск.)
  13. Гісторыя гарадскога пасёлка Зэльвы. // Зэльвенская раённая бібліятэка. (бел.)
  14. 2016 г. – 110 гадоў з часу пабудавання (1906) Свята-Мікалаеўскай Брацкай царквы ў г. Брэсце. // Брэсцкая абласная бібліятэка, 29 ліпеня 2016. (бел.)
  15. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 8. Воп. 2. 1032, л. 1; Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — Ф. 97. Воп. 2, спр. 1032, л. 1
  16. Фрагменты былой сядзібы. // Гродзенская абласная навуковая бібліятэка імя Я. Ф. Карскага, 2018. (бел.)
  17. Marek Kietliński i Wojciech Śleszyński. Repatriacje i migracje ludności pogranicza w XX wieku. — Białystok, 2004. ISBN 83-920642-0-8. — S. 207