Юрый Караль Глябовіч: Розніца паміж версіямі

Юры Мікалаевіч Глебавіч
Юры Мікалаевіч Глебавіч
	польск.: Jerzy Karol Hlebowicz
	; Герб Глябовічаў «Леліва»
	1643 — 1653
Манарх	Уладзіслаў IV (да 1648),; Ян II Казімір (з 1648)
Папярэднік	Крыштаф Гасеўскі
Пераемнік	Павел Ян Сапега
	1653 — 1668
Манарх	Ян II Казімір
Папярэднік	Ян Альфонс Ляцкі
Пераемнік	Аляксандр Палубінскі
	1668 — 1669
Папярэднік	Міхаіл Казімір Радзівіл
Пераемнік	Міхаіл Казімір Пац
Нараджэнне	1605
Смерць	18 красавіка 1669; Заслаўе, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Глябовічы
Імя пры нараджэнні	Ежы Караль Глябовіч
Бацька	Мікалай Янавіч Глябовіч
Маці	Марцэбела Карэцкая
Жонка	Кацярына Радзівіл
Дзеці	Марцэбела,; Крысціна Барбара
Дзейнасць	дыпламат

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 14:06, 8 студзеня 2012

Юрый (Ежы) Караль Мікалаевіч ГЛЯБОВІЧ (1603/1605? — 18 красавіка 1669, Заслаўе) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай.

Сын Мікалая Глябовіча^[1] і Марцэбелы Карэцкай. У 1633 г. прызначаны старостай анікштанскім і радашковіцкім. Палітычную кар'еру пачаў у чэрв. 1639 г. атрымаўшы тытул каралеўскага падчашыя. У тым жа 1639 г. прызначаны на пасаду падстолія літоўскага. У 1640 г. жаніўся на Кацярыне Радзівіл^[2] У 1643 г. прызначаны ваяводай смаленскім. Шмат часу адаў умацаванню фартыфікацый Смаленска, часова пакінуўшы за гэтым палітычныя справы ў Вільні, Кракаве і Варшаве, дзе з'яўляўся рэдка. У сакав. 1644 г. і ў 1645 г. прымаў актыўны ўдзел у паседжаннях Сената Рэчы Паспалітай. Падчас безкаралеўя прыехаў у Кракаў толькі ў лістападзе, каб прыняць удзел у выбарах і падпісаць элекцыйны дыплом Яна Казіміра Вазы. Падчас каранацыйнага сойму паднімаў пытанні датычныя абароны Смаленска. У 1650 г. удзельнічаў у працы створанай у Вільні камісіі па пытаннях фінансавання войска ВКЛ. У 1651 г. быў камісарам пры заключэнні міру з казакамі ў Белай Царкве, а затым у перамовах з казакамі ў 1659 г. У 1653 г. з ваяводства смаленскага прызначаны старастам жамойцкім. Падчас вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667) удзельнічаў у ваенных дзеяннях. У 1655 г. прыняў пратэктарат Швецыі, у ліку іншых падпісаўшы Кейданскую ўнію. Пазней, як камісар удзельнічаў у дыпламатычных і мірных перамовах з Расіяй (1660, 1662, 1664). З 1659 г. знаходзіўся ў перапісцы з Багуславам Радзівілам, з нагоды ўладанняў апошняга на тэрыторыі ВКЛ. У складзе дэлегацыі Рэчы Паспалітай падпісаў Андрусаўскае перамір'е у студз. 1667 г. і, як адзначаюць сучаснікі, сыграў значную ролю ў яго заключэнні. Ю. Глебавіч прытрымваўся на перамовах пазіцыі кампрамісу з Расіяй, хоць з перадачай ёй Смаленска і Дарагабужа губляў значную частку сваіх спадчынных ўладанняў. У 1668 г., у т.л. як узнагароду за заключэнне Андрусаўскага перамір'я, Ю. Глябовіч прызначаны ваяводай віленскім. Ю. Глябовіч, апошні з роду Глябовічаў, меў дзвюх дочак — Марцэбелу^[3] і Хрысціну^[4].

Зноскі

↑ († 1632) ваявода смаленскі (з 1611), кашталян віленскі (з 1621).
↑ сястра Януша Радзівіла.
↑ жонка кн. Марцыяна Агінскага
↑ тымчасова адна з найбагацейшых нявест ВКЛ, жонка Казіміра Яна Сапегі. Казімір Ян і Хрысціна вядомыя сваёй дабрачыннасцю, фундавалі храмы розных канфесій, у т.л. у 1676 г. заснавалі дамініканскі манастыр у Заслаўі.

Літаратура

Заяц Ю. А. Заславль X—XVIII веков (историко-археологический очерк). — Мн.: Наука и техника, 1987;
Спиридонов М. Ф. Заславль в XVI в. — Мн., 1998.

[1] († 1632) ваявода смаленскі (з 1611), кашталян віленскі (з 1621).

[2] сястра Януша Радзівіла.

[3] жонка кн. Марцыяна Агінскага

[4] тымчасова адна з найбагацейшых нявест ВКЛ, жонка Казіміра Яна Сапегі. Казімір Ян і Хрысціна вядомыя сваёй дабрачыннасцю, фундавалі храмы розных канфесій, у т.л. у 1676 г. заснавалі дамініканскі манастыр у Заслаўі.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 13: / Радок 13: @@
  | перыядпачатак       = [[1643]]
  | перыядканец        = [[1653]]
- | папярэднік     = [[Крыфташ Гансеўскі]]
+ | папярэднік     = [[Крыштоф Гасеўскі|Крыштаф Гасеўскі]]
  | пераемнік           = [[Павел Ян Сапега]]
  | манарх             = [[Уладзіслаў IV]] (да 1648),</br>[[Ян II Казімір]] (з 1648)
@@ Радок 21: / Радок 21: @@
  | перыядпачатак_2     = [[1653]]
  | перыядканец_2      = [[1668]]
- | папярэднік_2   = [[Ян Альфонс Лацкі]]
+ | папярэднік_2   = [[Ян Альфонс Ляцкі]]
  | пераемнік_2         = [[Аляксандр Палубінскі]]
  | манарх_2           = [[Ян II Казімір]]
@@ Радок 50: / Радок 50: @@
 '''Юрый (Ежы) Караль Мікалаевіч ГЛЯБОВІЧ''' ([[1603]]/[[1605]]? — {{ДС|18|4|1669}}, [[Заслаўе]]) — дзяржаўны дзеяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]].
-Сын [[Мікалай Янавіч Глябовіч|Мікалая Глябовіча]]<ref>(† 1632) [[ваявода смаленскі]] (з 1611), [[кашталян віленскі]] (з 1621).</ref> і [[Марцэбела Карэцкая|Марцэбелы Карэцкай]]. У [[1633]] г. прызначаны [[староста анікштанскі|старостай анікштанскім]] і [[староста радашковіцкі|радашковіцкім]]. Палітычную кар'еру пачаў у чэрв. [[1639]] г. атрымаўшы тытул [[каралеўскі падчашы|каралеўскага падчашыя]]. У тым жа 1639 г. прызначаны на пасаду падстолія літоўскага. У [[1640]] г. жаніўся на [[Кацярына Радзівіл|Кацярыне Радзівіл]]<ref>сястра [[Януш Крыштафавіч Радзівіл|Януша Радзівіла]].</ref> У [[1643]] г. прызначаны ваяводай смаленскім. Шмат часу адаў умацаванню фартыфікацый [[Смаленск]]а, часова пакінуўшы за гэтым палітычныя справы ў [[Вільня|Вільні]], [[Кракаў|Кракаве]] і [[Варшава|Варшаве]], дзе з'яўляўся рэдка. У сакав. [[1644]] г. і ў [[1645]] г. прымаў актыўны ўдзел у паседжаннях [[Сенат Рэчы Паспалітай|Сената Рэчы Паспалітай]]. Падчас [[безкаралеўе|безкаралеўя]] прыехаў у Кракаў толькі ў лістападзе, каб прыняць удзел у выбарах і падпісаць элекцыйны дыплом [[Ян Казімір Ваза|Яна Казіміра Вазы]]. Падчас каранацыйнага сойму паднімаў пытанні датычныя абароны Смаленска. У [[1650]] г. удзельнічаў у працы створанай у Вільні камісіі па пытаннях фінансавання войска [[ВКЛ]]. У [[1651]] г. быў камісарам пры заключэнні міру з [[казакі|казакамі]] ў Белай Царкве, а затым у перамовах з казакамі ў [[1659]] г. У [[1653]] г. з ваяводства смаленскага прызначаны [[Староста жамойцкі|старастам жамойцкім]]. Падчас [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай, 1654-1667|вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667)]] удзельнічаў у ваенных дзеяннях. У [[1655]] г. прыняў пратэктарат Швецыі, у ліку іншых падпісаўшы [[Кейданская ўнія, 1655|Кейданскую ўнію]]. Пазней, як камісар удзельнічаў у дыпламатычных і мірных перамовах з Расіяй ([[1660]], [[1662]], [[1664]]). З [[1659]] г. знаходзіўся ў перапісцы з [[Багуслаў Радзівіл|Багуславам Радзівілам]], з нагоды ўладанняў апошняга на тэрыторыі ВКЛ. У складзе дэлегацыі Рэчы Паспалітай падпісаў [[Андрусаўскае перамір'е]] у студз. [[1667]] г. і, як адзначаюць сучаснікі, сыграў значную ролю ў яго заключэнні. Ю. Глебавіч прытрымваўся на перамовах пазіцыі кампрамісу з Расіяй, хоць з перадачай ёй Смаленска і [[Дарагабуж]]а губляў значную частку сваіх спадчынных ўладанняў. У [[1668]] г., у т.л. як узнагароду за заключэнне Андрусаўскага перамір'я, Ю. Глябовіч прызначаны [[Ваявода віленскі|ваяводай віленскім]]. Ю. Глябовіч, апошні з [[род Глябовічаў|роду Глябовічаў]], меў дзвюх дочак — Марцэбелу<ref>жонка кн. [[Марцін Агінскі|Марціна Агінскага]]</ref> і Хрысціну<ref>тымчасова адна з найбагацейшых нявест ВКЛ, жонка [[Казімір Ян Сапега|Казіміра Яна Сапегі]]. Казімір Ян і Хрысціна вядомыя сваёй дабрачыннасцю, фундавалі храмы розных канфесій, у т.л. у [[1676]] г. заснавалі дамініканскі манастыр у Заслаўі.</ref>.
+Сын [[Мікалай Янавіч Глябовіч|Мікалая Глябовіча]]<ref>(† 1632) [[ваявода смаленскі]] (з 1611), [[кашталян віленскі]] (з 1621).</ref> і [[Марцэбела Карэцкая|Марцэбелы Карэцкай]]. У [[1633]] г. прызначаны [[староста анікштанскі|старостай анікштанскім]] і [[староста радашковіцкі|радашковіцкім]]. Палітычную кар'еру пачаў у чэрв. [[1639]] г. атрымаўшы тытул [[каралеўскі падчашы|каралеўскага падчашыя]]. У тым жа 1639 г. прызначаны на пасаду падстолія літоўскага. У [[1640]] г. жаніўся на [[Кацярына Радзівіл|Кацярыне Радзівіл]]<ref>сястра [[Януш Крыштафавіч Радзівіл|Януша Радзівіла]].</ref> У [[1643]] г. прызначаны ваяводай смаленскім. Шмат часу адаў умацаванню фартыфікацый [[Смаленск]]а, часова пакінуўшы за гэтым палітычныя справы ў [[Вільня|Вільні]], [[Кракаў|Кракаве]] і [[Варшава|Варшаве]], дзе з'яўляўся рэдка. У сакав. [[1644]] г. і ў [[1645]] г. прымаў актыўны ўдзел у паседжаннях [[Сенат Рэчы Паспалітай|Сената Рэчы Паспалітай]]. Падчас [[безкаралеўе|безкаралеўя]] прыехаў у Кракаў толькі ў лістападзе, каб прыняць удзел у выбарах і падпісаць элекцыйны дыплом [[Ян Казімір Ваза|Яна Казіміра Вазы]]. Падчас каранацыйнага сойму паднімаў пытанні датычныя абароны Смаленска. У [[1650]] г. удзельнічаў у працы створанай у Вільні камісіі па пытаннях фінансавання войска [[ВКЛ]]. У [[1651]] г. быў камісарам пры заключэнні міру з [[казакі|казакамі]] ў Белай Царкве, а затым у перамовах з казакамі ў [[1659]] г. У [[1653]] г. з ваяводства смаленскага прызначаны [[Староста жамойцкі|старастам жамойцкім]]. Падчас [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай, 1654-1667|вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667)]] удзельнічаў у ваенных дзеяннях. У [[1655]] г. прыняў пратэктарат Швецыі, у ліку іншых падпісаўшы [[Кейданская ўнія, 1655|Кейданскую ўнію]]. Пазней, як камісар удзельнічаў у дыпламатычных і мірных перамовах з Расіяй ([[1660]], [[1662]], [[1664]]). З [[1659]] г. знаходзіўся ў перапісцы з [[Багуслаў Радзівіл|Багуславам Радзівілам]], з нагоды ўладанняў апошняга на тэрыторыі ВКЛ. У складзе дэлегацыі Рэчы Паспалітай падпісаў [[Андрусаўскае перамір'е]] у студз. [[1667]] г. і, як адзначаюць сучаснікі, сыграў значную ролю ў яго заключэнні. Ю. Глебавіч прытрымваўся на перамовах пазіцыі кампрамісу з Расіяй, хоць з перадачай ёй Смаленска і [[Дарагабуж]]а губляў значную частку сваіх спадчынных ўладанняў. У [[1668]] г., у т.л. як узнагароду за заключэнне Андрусаўскага перамір'я, Ю. Глябовіч прызначаны [[Ваявода віленскі|ваяводай віленскім]]. Ю. Глябовіч, апошні з [[род Глябовічаў|роду Глябовічаў]], меў дзвюх дочак — Марцэбелу<ref>жонка кн. [[Марцыян Аляксандр Агінскі|Марцыяна Агінскага]]</ref> і Хрысціну<ref>тымчасова адна з найбагацейшых нявест ВКЛ, жонка [[Казімір Ян Сапега|Казіміра Яна Сапегі]]. Казімір Ян і Хрысціна вядомыя сваёй дабрачыннасцю, фундавалі храмы розных канфесій, у т.л. у [[1676]] г. заснавалі дамініканскі манастыр у Заслаўі.</ref>.
 {{зноскі}}
@@ Радок 59: / Радок 59: @@
 {{Ваяводы віленскія}}
+{{Род Глябовічаў}}
 {{DEFAULTSORT:Глябовіч Ежы Караль Мікалаевіч}}