Алег Вешчы: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
катэгорыя, афармленне
др r2.7.1) (робат дадаў: af, ar, az, be-x-old, bg, ca, cs, de, el, en, es, et, fi, fr, he, hr, hu, hy, it, ja, lt, nl, no, pl, pt, ro, sk, sl, sr, sv, tr, uk, vi, zh
Радок 14: Радок 14:
[[Катэгорыя:Князі наўгародскія]]
[[Катэгорыя:Князі наўгародскія]]


[[af:Oleg van Kiëf]]
[[ar:أوليغ النبوي]]
[[az:Oleq Veşiy]]
[[be-x-old:Алег Вешчы]]
[[bg:Олег]]
[[ca:Oleg de Kíev]]
[[cs:Oleg]]
[[de:Oleg (Russland)]]
[[el:Όλεγκ]]
[[en:Oleg of Novgorod]]
[[es:Oleg de Nóvgorod]]
[[et:Oleg]]
[[fi:Oleg Viisas]]
[[fr:Oleg le Sage]]
[[he:אולג מנובגורוד, נסיך קייב]]
[[hr:Oleg, veliki knez Kijeva]]
[[hu:Oleg kijevi fejedelem]]
[[hy:Օլեգ (իշխան)]]
[[it:Oleg di Kiev]]
[[ja:オレグ (キエフ大公)]]
[[lt:Olegas]]
[[nl:Oleg van Kiev]]
[[no:Oleg av Novgorod]]
[[pl:Oleg Mądry]]
[[pt:Oleg de Kiev]]
[[ro:Oleg din Novgorod]]
[[ru:Олег Вещий]]
[[ru:Олег Вещий]]
[[sk:Oleg (Kyjevská Rus)]]
[[sl:Oleg Novgorodski]]
[[sr:Олег од Новгорода]]
[[sv:Oleg av Kiev]]
[[tr:Oleg (Novgorod Knezi)]]
[[uk:Олег Віщий]]
[[vi:Oleg xứ Novgorod]]
[[zh:奥列格]]

Версія ад 01:39, 21 студзеня 2012

Алег — князь наўгародскі879), князь кіеўскі (882912).

Пачаў кіраваць у Ноўгарадзе з прычыны малалецтва Ігара, сына памерлага Рурыка; праявіў сябе як мудры, спраўны і хітры валадар. Называецца першым збіральнікам земляў Русі. Нягледзячы на буйныя ваенныя поспехі, вялікім ваеначальнікам звычайна не называецца. Некаторыя аўтары лічаць летапісныя звесткі пра Алега (асабліва храналогію) ненадзейнымі.

У 882 здзейсніў заваявальны паход з Ноўгарада на поўдзень, у час якога падпарадкаваў зямлю крывічоў з горадам Смаленскам, северскую зямлю з галоўным горадам Любечам і Кіеў. У 907 здзейсніў паспяховы паход на Візантыю; заключыў мірны дагавор са значнымі набыткамі для Русі (традыцыйныя веды пра паход і дагавор часам аспрэчваюцца).

Літаратура

  • Русская военная сила. История развития военного дела от начала Руси до нашего времени. Т.1. — М., 1892.