Каралеўства Сіцылія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
→Каралеўства нарманаў: дапаўненне |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: et:Sitsiilia kuningriik |
||
| Радок 128: | Радок 128: | ||
[[en:Kingdom of Sicily]] |
[[en:Kingdom of Sicily]] |
||
[[es:Reino de Sicilia]] |
[[es:Reino de Sicilia]] |
||
[[et:Sitsiilia kuningriik]] |
|||
[[eu:Siziliako Erresuma]] |
[[eu:Siziliako Erresuma]] |
||
[[fi:Sisilian kuningaskunta]] |
[[fi:Sisilian kuningaskunta]] |
||
Версія ад 21:52, 17 лютага 2012
| Гістарычная дзяржава | |||||
| Каралеўства Сіцылія | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Regno di Sicilia | |||||
|
|||||
 Сіцылійскай каралеўства па стане на 1154 год. Межы дзяржавы заставаліся нязменнымі аж да ўваходжання ў склад аб'яднанай Італіі. |
|||||
|
1130 — 1816
|
|||||
| Сталіца | Палерма | ||||
| Афіцыйная мова | лацінская мова, грэчаская мова, арабская і сіцылійская мова | ||||
| Грашовая адзінка | Сіцылійскі піястра | ||||
| Насельніцтва |
|
||||
| Форма кіравання | манархія | ||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||
.svg)
Каралеўства Сіцы́лія (італ.: regno di Sicilia, сіц.: Regnu di Sicilia) — дзяржава, якая існавала на поўдні сучаснай Італіі з 1130 па 1861 год. Ўключала ўласна востраў Сіцылію, а таксама, у розны час, Паўднёвую Італію з Неапалем і, да 1530 года, сучасную Мальту. Да 1282 года называлася Каралеўства Апуліі і Сіцыліі, пасля 1302 года - Каралеўства Трынакрыя. У пэўныя перыяды гісторыі належала іспанскім каралям і імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі. У 1816 годзе было аб'яднана з Неапалітанскім каралеўствам у Каралеўства Абедзвюх Сіцылій. У 1861 годзе Каралеўства Абедзвюх Сіцылій ўвайшло ў склад аб'яднанай Італіі.
Каралеўства нарманаў
Пасля смерці Вільгельма II, герцага Апуліі, у 1127 годзе, герцагства Апулія і графства Сіцылія аб'ядналіся пад уладай кіраўніка Сіцыліі Рожэра II. Рожэр падтрымаў антипапу Анаклета II і быў каранаваны як кароль Сіцыліі на Каляды 1130 года. Наступныя 10 гадоў Рожэр быў заняты адбіццём нападаў знешніх ворагаў і падаўленнем мяцежоў васалаў, у ліку якіх былі графы Бары, Капум, Аліфэ і Неапалю.
У 1139 па Мін'янскай дамове Папа Інакенцій II прызнаў Рожэра каралём. Адмірал Рожэра, Георгій Антыёхійскі , заваяваў Махдзію ў Афрыцы ( Іфрыкіі), у выніку чаго Рожэр атрымаў неафіцыйны тытул «Караля Афрыкі». Флот Рожэра нанёс таксама некалькі істотных паражэнняў Візантыі, зрабіўшы Сіцылію амаль на сто гадоў вядучай марской дзяржавай у Міжземнамор'і.
Сын і спадкаемец Рожэра, Вільгельм I Злы, названы так за падаўленне мецяжоў баронаў, якім, магчыма, спачувалі аўтары хронік, памёр ў 1166, пакінуўшы на троне малалетняга сына. Было заснавана рэгентства, краіну ахапілі звады, якія ледзь не загубілі дынастыю і доўжыліся да пачатку самастойнага праўлення юнага караля Вільгельма II Добрага, далейшае царстваванне якога было адзначана мірам і дабрабытам. Калі ён памёр у 1189, нашчадкаў не засталося, і каралеўства зноў пагрузілася ў хаос.