Жак Касіні: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:06, 21 лютага 2012

Жак Касіні (фр.: Jacques Cassini; (18 лютага 1677- 15 красавіка 1756) — французскі астраном, сын Ж. Д. Касіні.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Парыжскай абсерваторыі, у 1691 скончыў Мазарыніеўскі калеж і з гэтага часу працаваў у Парыжскай абсерваторыі, якую ўзначаліў пасля смерці бацькі.

Асноўныя працы прысвечаны вызначэнню фігуры Зямлі, вывучэнню планет і іх спадарожнікаў, камет. Дапамагаў бацьку ў астранамічных назіраннях і геадэзічных вымярэннях. У 1695 суправаджаў яго ў паездцы па Італіі, затым наведаў Фляндрыю, Нідэрланды, Англію, дзе выканаў вялікую колькасць астранамічных і геадэзічных вымярэнняў. У 1700—1701 удзельнічаў у вымярэнні паўднёвай дугі Парыжскага мэрыдыяна; у 1718 завяршыў вымярэнне паўночнай часткі гэтага мерыдыяна, давёўшы яго да Дзюнкерка. У спрэчцы аб форме фігуры Зямлі займаў памылковую пазіцыю, лічачы яе выцягнутым сфероідам. Прапанаваў метад вызначэння даўгаты з назіранняў пакрыццяў зорак і планет Месяцам. Вывучаў арбіты спадарожнікаў планет, будову кольцаў Сатурна. Выканаў шмат назіранняў камет. Вывучаў марскія прылівы. Пасля адкрыцця Э. Галеям уласных рухаў зорак першым пачаў іх вымярэнні. Быў перакананым картэзіянцам і праціўнікам тэорыі сусветнага прыцягнення, імкнуўся факты назіранняў інтэрпрэтаваць з дапамогай тэорыі віхроў.

Член Парыжскай АН (1699), член Лонданскага каралеўскага таварыства (1698).

У яго гонар названы кратар на Месяцы і астэроід № 24102.

Публікацыі

De la grandeur et de la figure de la terre (1720)
Méthode de determiner si la terre est sphérique ou non (1738)
Éléments d’astronomie (1740)
Tables astronomiques du Soleil, de la Lune, des Planètes, Des Étoiles Fixes Et Des Satellites De Jupiter Et De Saturne (1740)
Traité de la Comète qui a paru en décembre 1743 & en janvier, février & mars 1744 avec Jean Philippe de Chéseaux
Addition aux Tables astronomiques (1756)

Літаратура

Колчинский И.Г.,Корсунь А.А.,Родригес М.Г. Астрономы.Биографический справочник. — Киев: Наукова думка, 1986.

@@ Радок 4: / Радок 4: @@
 Нарадзіўся ў [[Парыжская абсерваторыя|Парыжскай абсерваторыі]], у 1691 скончыў Мазарыніеўскі калеж і з гэтага часу працаваў у Парыжскай абсерваторыі, якую ўзначаліў пасля смерці бацькі.
-Асноўныя працы прысвечаны вызначэнню [[Фігура Зямлі|фігуры Зямлі]], вывучэнню [[Планета|планет]] і іх [[спадарожнік]]аў, камет. Дапамагаў бацьку ў астранамічных назіраннях і геадэзічных вымярэннях. У 1695 суправаджаў яго ў паездцы па [[Італія|Італіі]], затым наведаў [[Фландрыя|Фляндрыю]], [[Нідэрланды]], [[Англія|Англію]], дзе выканаў вялікую колькасць астранамічных і геадэзічных вымярэнняў. У 1700—1701 удзельнічаў у вымярэнні паўднёвай дугі [[Парыжскі мерыдыян|Парыжскага мэрыдыяна]]; у 1718 завяршыў вымярэнне паўночнай часткі гэтага мерыдыяна, давёўшы яго да [[Дзюнкерк]]а. У спрэчцы аб форме фігуры Зямлі займаў памылковую пазіцыю, лічачы яе выцягнутым [[Сфера|сфероідам]]. Прапанаваў метад вызначэння даўгаты з назіранняў [[Пакрыццё, астраномія|пакрыццяў зорак]] і планет [[Месяц, спадарожнік Зямлі|Месяцам]]. Вывучаў арбіты спадарожнікаў планет, будову [[Кольцы Сатурна|кольцаў Сатурна]]. Выканаў шмат назіранняў камет. Вывучаў [[Прыліў і адліў|марскія прылівы]]. Пасля адкрыцця [[Эдмунд Галей|Э. Галеям]] [[Уласны рух|уласных рухаў]] зорак першым пачаў іх вымярэнні. Быў перакананым [[картэзіянцы|картэзіянцам]] і праціўнікам [[Класічная тэорыя прыцягнення Ньютана|тэорыі сусветнага прыцягнення]], імкнуўся факты назіранняў інтэрпрэтаваць з дапамогай тэорыі віхроў.
+Асноўныя працы прысвечаны вызначэнню [[Фігура Зямлі|фігуры Зямлі]], вывучэнню [[Планета|планет]] і іх [[спадарожнік]]аў, камет. Дапамагаў бацьку ў астранамічных назіраннях і геадэзічных вымярэннях. У 1695 суправаджаў яго ў паездцы па [[Італія|Італіі]], затым наведаў [[Фландрыя, гістарычная вобласць|Фляндрыю]], [[Нідэрланды]], [[Англія|Англію]], дзе выканаў вялікую колькасць астранамічных і геадэзічных вымярэнняў. У 1700—1701 удзельнічаў у вымярэнні паўднёвай дугі [[Парыжскі мерыдыян|Парыжскага мэрыдыяна]]; у 1718 завяршыў вымярэнне паўночнай часткі гэтага мерыдыяна, давёўшы яго да [[Дзюнкерк]]а. У спрэчцы аб форме фігуры Зямлі займаў памылковую пазіцыю, лічачы яе выцягнутым [[Сфера|сфероідам]]. Прапанаваў метад вызначэння даўгаты з назіранняў [[Пакрыццё, астраномія|пакрыццяў зорак]] і планет [[Месяц, спадарожнік Зямлі|Месяцам]]. Вывучаў арбіты спадарожнікаў планет, будову [[Кольцы Сатурна|кольцаў Сатурна]]. Выканаў шмат назіранняў камет. Вывучаў [[Прыліў і адліў|марскія прылівы]]. Пасля адкрыцця [[Эдмунд Галей|Э. Галеям]] [[Уласны рух|уласных рухаў]] зорак першым пачаў іх вымярэнні. Быў перакананым [[картэзіянцы|картэзіянцам]] і праціўнікам [[Класічная тэорыя прыцягнення Ньютана|тэорыі сусветнага прыцягнення]], імкнуўся факты назіранняў інтэрпрэтаваць з дапамогай тэорыі віхроў.
 Член [[Французская акадэмія навук|Парыжскай АН]] (1699), член [[Лонданскае каралеўскае таварыства|Лонданскага каралеўскага таварыства]] (1698).
@@ Радок 21: / Радок 21: @@
 * {{кніга|аўтар=Колчинский И.Г.,Корсунь А.А.,Родригес М.Г.| загаловак=Астрономы.Биографический  справочник|месца=Киев|выдавецтва=Наукова  думка|год=1986|}}
+{{Normdaten
+|PND=117648388
+|LCCN=n/2001/60616
+|VIAF=37217127
+|SELIBR=
+|GKD=
+|SWD=
+|WP=
+}}
+{{DEFAULTSORT:Касіні}}
 [[Катэгорыя:Асобы]]
 [[Катэгорыя:Постаці французскай астраноміі]]
@@ Радок 26: / Радок 37: @@
 [[Катэгорыя:Члены Французскай акадэміі навук]]
 [[Катэгорыя:Члены Лонданскага каралеўскага таварыства]]
-{{DEFAULTSORT:Касіні}}
 [[an:Jacques Cassini]]
@@ Радок 49: / Радок 58: @@
 [[sv:Jacques Cassini]]
 [[uk:Жак Кассіні]]
-{{Normdaten
-|PND=117648388
-|LCCN=n/2001/60616
-|VIAF=37217127
-|SELIBR=
-|GKD=
-|SWD=
-|WP=
-}}