Мануіл I Камнін: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Manuel I Comnenus.jpg|thumb|right]]
[[Выява:Manuel I Comnenus.jpg|thumb|right]]
{{вызнч|1=Мануіл I}} {{вызн|1=Камнін}} (~[[1123]], [[Канстанцінопаль]] — [[24 верасня]] [[1180]], Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з [[5.4]].[[1143]]), малодшы сын імператара [[Іаан II Камнін|Іаана II]] і венгерскай прынцэсы.
'''Мануіл I КАМНІН''' (~[[1123]], [[Канстанцінопаль]] — [[24 верасня]] [[1180]], Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з [[5.4]].[[1143]]), малодшы сын імператара [[Іаан II Камнін|Іаана II]] і венгерскай прынцэсы.


Абапіраўся на дынастыю [[Дынастыя Камнінаў|Камнінаў]], а таксама на правінцыйных дробных і сярэдніх землеўласнікаў і правінцыйныя [[горад|гарады]]. Садзейнічаў умацаванню феадальнага землеўладання: паводле пастаноў [[1158]] і [[1170]] гадоў, зямлю мелі права набываць толькі члены сінкліта і стратыёты. Прыцягваў да службы іншаземных, у тым ліку турэцкіх, воінаў. У [[1158]] забараніў цэрквам і манастырам пашыраць свае ўладанні. Вызваліў імперыю ад засілля венецыянскага купецтва, правёўшы масавыя арышты венецыянскіх купцоў у сакавіку [[1171]]; уступіў у саюз, накіраваны супраць [[Венецыя|Венецыі]], з [[Генуя]]й ([[1169]]) і [[Піза]]й ([[1170]]).
Абапіраўся на дынастыю [[Дынастыя Камнінаў|Камнінаў]], а таксама на правінцыйных дробных і сярэдніх землеўласнікаў і правінцыйныя [[горад|гарады]]. Садзейнічаў умацаванню феадальнага землеўладання: паводле пастаноў [[1158]] і [[1170]] гадоў, зямлю мелі права набываць толькі члены сінкліта і стратыёты. Прыцягваў да службы іншаземных, у тым ліку турэцкіх, воінаў. У [[1158]] забараніў цэрквам і манастырам пашыраць свае ўладанні. Вызваліў імперыю ад засілля венецыянскага купецтва, правёўшы масавыя арышты венецыянскіх купцоў у сакавіку [[1171]]; уступіў у саюз, накіраваны супраць [[Венецыя|Венецыі]], з [[Генуя]]й ([[1169]]) і [[Піза]]й ([[1170]]).


Мануіл I беспаспяхова спрабаваў аднавіць візантыйскае панаванне ў [[італія|Італіі]] і [[Егіпет|Егіпце]]. Падтрымліваў [[Юрый Даўгарукі|Юрыя Даўгарукага]] ў барацьбе за кіеўскі сталец. Вёў паспяховыя войны, якія прывялі да прызнання [[Венгрыя]]й (1164) і [[Сербія]]й (1172) сябе васаламі Візантыі. Пацярпеў паразу ад сельджукаў пры [[Мірыакефалон]]е (17.9.[[1176]]) у [[Малая Азія|Малой Азіі]], вымушаны быў саступіць ім крэпасці [[Дарылей]] і [[Сублей]].
Мануіл I беспаспяхова спрабаваў аднавіць візантыйскае панаванне ў [[Італія|Італіі]] і [[Егіпет|Егіпце]]. Падтрымліваў [[Юрый Даўгарукі|Юрыя Даўгарукага]] ў барацьбе за кіеўскі сталец. Вёў паспяховыя войны, якія прывялі да прызнання [[Венгрыя]]й (1164) і [[Сербія]]й (1172) сябе васаламі Візантыі. Пацярпеў паразу ад сельджукаў пры [[Мірыакефалон]]е (17.9.[[1176]]) у [[Малая Азія|Малой Азіі]], вымушаны быў саступіць ім крэпасці [[Дарылей]] і [[Сублей]].


Вялікую цікаўнасць Мануіл I меў да прадказанняў будучыні, нават напісаў трактат у абарону астралогіі, любіў застоллі і забавы на заходні манер. Улюблёнымі забавамі пры яго двары былі рыцарскія турніры, паляванне і гульня ў пола.
Вялікую цікаўнасць Мануіл I меў да прадказанняў будучыні, нават напісаў трактат у абарону астралогіі, любіў застоллі і забавы на заходні манер. Улюблёнымі забавамі пры яго двары былі рыцарскія турніры, паляванне і гульня ў пола.


У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара.
У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара.



{{ПА
{{ПА
|т=[[Імператары візантыйскія|імператар візантыйскі]]
|т=[[Імператары візантыйскія|імператар візантыйскі]]
|ч=[[1143]]–[[1180]]
|ч=[[1143]]–[[1180]]
|пм=[[Іаан II Комнін]]
|пм=[[Іаан II Камнін]]
|нм=[[Аляксей II Комнін]]
|нм=[[Аляксей II Камнін]]
}}
}}
{{Імператары Візантыі}}
{{Імператары Візантыі}}

Версія ад 11:55, 26 лютага 2012

Мануіл I КАМНІН (~1123, Канстанцінопаль24 верасня 1180, Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з 5.4.1143), малодшы сын імператара Іаана II і венгерскай прынцэсы.

Абапіраўся на дынастыю Камнінаў, а таксама на правінцыйных дробных і сярэдніх землеўласнікаў і правінцыйныя гарады. Садзейнічаў умацаванню феадальнага землеўладання: паводле пастаноў 1158 і 1170 гадоў, зямлю мелі права набываць толькі члены сінкліта і стратыёты. Прыцягваў да службы іншаземных, у тым ліку турэцкіх, воінаў. У 1158 забараніў цэрквам і манастырам пашыраць свае ўладанні. Вызваліў імперыю ад засілля венецыянскага купецтва, правёўшы масавыя арышты венецыянскіх купцоў у сакавіку 1171; уступіў у саюз, накіраваны супраць Венецыі, з Генуяй (1169) і Пізай (1170).

Мануіл I беспаспяхова спрабаваў аднавіць візантыйскае панаванне ў Італіі і Егіпце. Падтрымліваў Юрыя Даўгарукага ў барацьбе за кіеўскі сталец. Вёў паспяховыя войны, якія прывялі да прызнання Венгрыяй (1164) і Сербіяй (1172) сябе васаламі Візантыі. Пацярпеў паразу ад сельджукаў пры Мірыакефалоне (17.9.1176) у Малой Азіі, вымушаны быў саступіць ім крэпасці Дарылей і Сублей.

Вялікую цікаўнасць Мануіл I меў да прадказанняў будучыні, нават напісаў трактат у абарону астралогіі, любіў застоллі і забавы на заходні манер. Улюблёнымі забавамі пры яго двары былі рыцарскія турніры, паляванне і гульня ў пола.

У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара.

Шаблон:ПА

Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA