Бабылі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Гитарист-бобыль.jpg|thumb|250px|Васілій Пяроў. Гітарыст-бабыль (1865). [[Дзяржаўны расійскі музей]]]] |
[[Выява:Гитарист-бобыль.jpg|thumb|250px|Васілій Пяроў. Гітарыст-бабыль (1865). [[Дзяржаўны расійскі музей]]]] |
||
'''Бабылі''', на [[Русь|Русі]] ў XV—XVIII ст. збяднелыя людзі, залежныя ад уладальнікаў зямлі. Яны займаліся [[земляробства]]м, рамяством, дробным гандлем, працавалі па найму. Бабылі не неслі дзяржаўнага цягла, але плацілі свайму ўладальніку лягчэйшы чынш — бобылыцыну. У [[1679]] па сваім статусе бабылі былі прыраўняныя да [[сяляне|сялян]]. |
'''Бабылі''', на [[Русь|Русі]] ў XV—XVIII ст. збяднелыя людзі, залежныя ад уладальнікаў зямлі<ref name="ЭБ">Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэд.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1989.</ref>. Яны займаліся [[земляробства]]м, рамяством, дробным гандлем, працавалі па найму. Бабылі не неслі дзяржаўнага цягла, але плацілі свайму ўладальніку лягчэйшы чынш — бобылыцыну. У [[1679]] па сваім статусе бабылі былі прыраўняныя да [[сяляне|сялян]]. |
||
У прастамоўі слова «бабыль» азначае згалелы, адзіноки, бяздомны чалавек. |
У прастамоўі слова «бабыль» азначае згалелы, адзіноки, бяздомны чалавек<ref name="ЭБ"/>. |
||
Напярэдадні рэформы 1861 [[агароднікі]] і бабылі былі самімі беднымі прыгоннымі сялянамі. У 1848 у [[Віленская губерня|Віленскай]] і [[Мінская губерня|Мінскай]] губернях іх было адпаведна 6,9 % і 9 % ад памешчыцкіх сялян, у [[Гродзенская губерня|Гродзенскай]] губерні ў 1858 — 4,5 %<ref name="ЭБ"/>. |
|||
[[Катэгорыя:Вялікае Княства Літоўскае]] |
|||
[[Катэгорыя:Сельская гаспадарка]] |
|||
{{зноскі}} |
|||
[[Катэгорыя:Саслоўі]] |
|||
[[Катэгорыя:Сялянства]] |
|||
[[Катэгорыя:Прыгоннае права]] |
|||
[[be-x-old:Бабыль]] |
[[be-x-old:Бабыль]] |
||
Версія ад 15:47, 11 сакавіка 2012
Бабылі, на Русі ў XV—XVIII ст. збяднелыя людзі, залежныя ад уладальнікаў зямлі[1]. Яны займаліся земляробствам, рамяством, дробным гандлем, працавалі па найму. Бабылі не неслі дзяржаўнага цягла, але плацілі свайму ўладальніку лягчэйшы чынш — бобылыцыну. У 1679 па сваім статусе бабылі былі прыраўняныя да сялян.
У прастамоўі слова «бабыль» азначае згалелы, адзіноки, бяздомны чалавек[1].
Напярэдадні рэформы 1861 агароднікі і бабылі былі самімі беднымі прыгоннымі сялянамі. У 1848 у Віленскай і Мінскай губернях іх было адпаведна 6,9 % і 9 % ад памешчыцкіх сялян, у Гродзенскай губерні ў 1858 — 4,5 %[1].