Слабае ўзаемадзеянне: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.5.2) (робат змяніў: oc:Fòrça nucleara febla, pt:Força fraca, tl:Interaksiyong mahina |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: yi:שוואכע קראפט |
||
Радок 73: | Радок 73: | ||
[[vi:Tương tác yếu]] |
[[vi:Tương tác yếu]] |
||
[[war:Maluya nga pahilabotay]] |
[[war:Maluya nga pahilabotay]] |
||
[[yi:שוואכע קראפט]] |
|||
[[zh:弱相互作用]] |
[[zh:弱相互作用]] |
||
[[zh-min-nan:Jio̍k-la̍t]] |
[[zh-min-nan:Jio̍k-la̍t]] |
Версія ад 19:47, 15 сакавіка 2012
Слабо́е ўзаемадзе́янне, ці слабо́е я́дзернае ўзаемадзе́янне — адно з чатырох фундаментальных узаемадзенняў у прыродзе. Яно з'яўляецца адказным, у прыватнасці, за бэта-распад ядра. Гэтае ўзаемадзеянне называецца слабым, паколькі два іншыя узаемадзеянні, істотныя для ядзернай фізікі (моцнае і электрамагнітнае), характарызуюцца значна большай інтэнсіўнасцю. Аднак яно значна мацнейшае за чацьвёртае з фундаментальных узаемадзеянняў, гравітацыйнага. Слабое ўзаемадзеянне з'яўляецца кароткадзейным — яно праяўляецца на адлегласцях, значна меншых за памеры атамнага ядра (характэрны радыус узаемадзеяння 10−18 м). Стандартная мадэль фізікі элементарных часціц апісвае электрамагнітнае ўзаемадзеянне і слабое ўзаемадзеянне як розныя кірункі адзінага электраслабога ўзаемадзеяння, тэорыю якога распрацавалі каля 1968 года Шэлдан Глэшаў, Абдус Салам і Стывен Вайнберг. За гэтую работу яны атрымалі Нобэлеўскую прэмію па фізіцы за 1979 год.
Спасылкі
- Griffiths, David J. (1987) Introduction to Elementary Particles, Wiley, John & Sons, Inc. ISBN 0-471-60386-4
- A. Lesov. The Weak Force: From Fermi to Feynman. — Thesis, University of South Carolina, 2009.