Эльза Марантэ: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: ''''Эльза Марантэ''' (італ. Elsa Morante, 18 жніўня 1912, Рым - 25 лістапада 1985, там жа) — італь...'
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 8: Радок 8:
== Творчасць і прызнанне ==
== Творчасць і прызнанне ==
З напісанага Моранте найбольш вядомы раман аб Другой сусветнай вайне «Гісторыя» (1974), па ім зняты тэлевізійны фільм Луіджы Каменчыні (1989, у галоўнай ролі [[Клаўдзія Кардынале]]). На вершы Марантэ пісалі музыку Ханс Вернер Хенцэ, Франка Данатоні і іншыя кампазітары.
З напісанага Моранте найбольш вядомы раман аб Другой сусветнай вайне «Гісторыя» (1974), па ім зняты тэлевізійны фільм Луіджы Каменчыні (1989, у галоўнай ролі [[Клаўдзія Кардынале]]). На вершы Марантэ пісалі музыку Ханс Вернер Хенцэ, Франка Данатоні і іншыя кампазітары.

== Літаратура ==
* Марантэ Эльза // Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 10. Мінск, 2000. С. 105


[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Асобы]]

Версія ад 22:23, 16 сакавіка 2012

Эльза Марантэ (італ. Elsa Morante, 18 жніўня 1912, Рым - 25 лістапада 1985, там жа) — італьянская пісьменніца.

Біяграфія

Незаконная дачка настаўніцы яўрэйскага паходжання, пасля ўдачарылі. З 1933 года пачала публікаваць ў часопісах прозу для дзяцей.

У 1936 годзе пазнаёмілася з Альберта Маравія, у 1941-м выйшла за яго замуж (разышліся ў 1961-м). На час вайны пераехала з Рыма ў невялікае мястэчка Фондзі, непадалёк ад Касіна. Перакладала прозу Кэтрын Мэнсфілд. У 1983 годзе распачала спробу самагубства. Памерла ад наступстваў хірургічнай аперацыі пасля перанесенага шырокага інфаркту.

Творчасць і прызнанне

З напісанага Моранте найбольш вядомы раман аб Другой сусветнай вайне «Гісторыя» (1974), па ім зняты тэлевізійны фільм Луіджы Каменчыні (1989, у галоўнай ролі Клаўдзія Кардынале). На вершы Марантэ пісалі музыку Ханс Вернер Хенцэ, Франка Данатоні і іншыя кампазітары.

Літаратура

  • Марантэ Эльза // Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 10. Мінск, 2000. С. 105