Генуэзская рэспубліка: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат дадаў: fi:Genovan tasavalta
др clean up, replaced: {{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} → '''Генуэзская рэспубліка''' using AWB (7794)
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Italy 1796.jpg|thumb|280px|Генуэзская дзяржава на карце [[Італія|Італіі]] ([[1796]]) ]]
[[Выява:Italy 1796.jpg|thumb|280px|Генуэзская дзяржава на карце [[Італія|Італіі]] ([[1796]]) ]]
{{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі.
'''Генуэзская рэспубліка''' – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі.


Нягледзячы па разбурэнне горад [[Генуя|Генуі]] ў [[935]] [[сарацыны|сарацынамі]], Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў [[958]] была фармальна прызнаная італьянскім каралём [[Берэнгар]]ам. З [[1000]] пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы [[Міжземнамор'е|Міжземнамор'я]] і берагах [[чорнае мора|Чорнага мора]]. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі [[Генуя]] ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – [[Пізанская рэспубліка|Пізай]] і [[Венецыянская рэспубліка|Венецыяй]]. У [[1104]] генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля [[1177]] Генуя падпарадкавала сабе [[Манака]], [[Ніца|Ніцу]] і [[Манферат]], пазней захапіла астравы: [[Востраў Эльба|Эльбу]], [[Востраў Корсіка|Корсіку]] і [[Востраў Сардзінія|Сардзінію]]. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з [[Візантыя]]й манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у [[Інкерман]]е, [[горад Судак|Судак]]у, [[Феодосія|Феодосіі]]. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі.
Нягледзячы па разбурэнне горад [[Генуя|Генуі]] ў [[935]] [[сарацыны|сарацынамі]], Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў [[958]] была фармальна прызнаная італьянскім каралём [[Берэнгар]]ам. З [[1000]] пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы [[Міжземнамор'е|Міжземнамор'я]] і берагах [[чорнае мора|Чорнага мора]]. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі [[Генуя]] ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – [[Пізанская рэспубліка|Пізай]] і [[Венецыянская рэспубліка|Венецыяй]]. У [[1104]] генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля [[1177]] Генуя падпарадкавала сабе [[Манака]], [[Ніца|Ніцу]] і [[Манферат]], пазней захапіла астравы: [[Востраў Эльба|Эльбу]], [[Востраў Корсіка|Корсіку]] і [[Востраў Сардзінія|Сардзінію]]. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з [[Візантыя]]й манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у [[Інкерман]]е, [[горад Судак|Судак]]у, [[Феодосія|Феодосіі]]. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі.

Версія ад 22:56, 25 сакавіка 2012

Генуэзская дзяржава на карце Італіі (1796)

Генуэзская рэспубліка – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі Карла Вялікага, кіравалася консуламі.

Нягледзячы па разбурэнне горад Генуі ў 935 сарацынамі, Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў 958 была фармальна прызнаная італьянскім каралём Берэнгарам. З 1000 пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы Міжземнамор'я і берагах Чорнага мора. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі Генуя ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – Пізай і Венецыяй. У 1104 генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля 1177 Генуя падпарадкавала сабе Манака, Ніцу і Манферат, пазней захапіла астравы: Эльбу, Корсіку і Сардзінію. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з Візантыяй манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у Інкермане, Судаку, Феодосіі. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі.