Стэфан Душан

Стэфан Душан
сербск.: Стефан Урош IV Душан
Стэфан Душан. Фрэска.
8-ы Кароль Сербіі 8 верасня 1331 — 16 красавіка 1346
Папярэднік	Стэфан Ураш III
Пераемнік	Тытул скасаваны
1-ы Цар сербаў і грэкаў 16 красавіка 1346 — 20 снежня 1355
Папярэднік	Тытул заснаваны
Пераемнік	Стэфан Ураш V
Нараджэнне	1308(1308) невядома, Каралеўства Сербія
Смерць	20 снежня 1355(1355-12-20) Дэвал[d], Сербскае царства
Месца пахавання	Манастыр Святых Архангелаў, перапахаваны ў 1927 годзе ў Цэрквы Святога Марка ў Бялградзе
Род	Няманічы
Бацька	Стэфан Ураш III
Маці	Феадора
Жонка	Алена Балгарская
Дзеці	сын: Стэфан Ураш V дочкі: 1) Ірына, 2) Імя невядома
Нацыянальнасць	Серб
Веравызнанне	Праваслаўе, сербская царква
Дзейнасць	кіраўнік, палкаводзец
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стэфан Ураш IV Душан Няманіч (сербск.: Стэфан Урош IV Душан Немањић) — сербскі кароль (1331—1346) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «цар сербаў і грэкаў» (да смерці ў 1355 годзе).

Старэйшы сын караля Сербіі Стэфана Ураша III. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з Візантыяй і Венгрыяй Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «Законнік Стэфана Душана» — складанка законаў Сербіі.

Быў жанаты на Алене, сястры балгарскага цара Яна Аляксандра. Сын Стэфана Душана, Стэфан Ураш V, стаў апошнім царом Сербіі.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стэфан Душан