Каралеўства Сіцылія: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: et:Sitsiilia kuningriik |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: mr:सिसिलीचे राजतंत्र |
||
Радок 140: | Радок 140: | ||
[[ko:시칠리아 왕국]] |
[[ko:시칠리아 왕국]] |
||
[[lt:Sicilijos karalystė]] |
[[lt:Sicilijos karalystė]] |
||
[[mr:सिसिलीचे राजतंत्र]] |
|||
[[nap:Regno 'e Sicilia]] |
[[nap:Regno 'e Sicilia]] |
||
[[nl:Koninkrijk Sicilië]] |
[[nl:Koninkrijk Sicilië]] |
Версія ад 18:18, 31 сакавіка 2012
Гістарычная дзяржава | |||||
Каралеўства Сіцылія | |||||
---|---|---|---|---|---|
Regno di Sicilia | |||||
|
|||||
|
|||||
1130 — 1816
|
|||||
Сталіца | Палерма | ||||
Афіцыйная мова | лацінская мова, грэчаская мова, арабская і сіцылійская мова | ||||
Грашовая адзінка | Сіцылійскі піястра | ||||
Насельніцтва |
|
||||
Форма кіравання | манархія | ||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Каралеўства Сіцы́лія (італ.: regno di Sicilia, сіц.: Regnu di Sicilia) — дзяржава, якая існавала на поўдні сучаснай Італіі з 1130 па 1861 год. Ўключала ўласна востраў Сіцылію, а таксама, у розны час, Паўднёвую Італію з Неапалем і, да 1530 года, сучасную Мальту. Да 1282 года называлася Каралеўства Апуліі і Сіцыліі, пасля 1302 года - Каралеўства Трынакрыя. У пэўныя перыяды гісторыі належала іспанскім каралям і імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі. У 1816 годзе было аб'яднана з Неапалітанскім каралеўствам у Каралеўства Абедзвюх Сіцылій. У 1861 годзе Каралеўства Абедзвюх Сіцылій ўвайшло ў склад аб'яднанай Італіі.
Каралеўства нарманаў
Пасля смерці Вільгельма II, герцага Апуліі, у 1127 годзе, герцагства Апулія і графства Сіцылія аб'ядналіся пад уладай кіраўніка Сіцыліі Рожэра II. Рожэр падтрымаў антипапу Анаклета II і быў каранаваны як кароль Сіцыліі на Каляды 1130 года. Наступныя 10 гадоў Рожэр быў заняты адбіццём нападаў знешніх ворагаў і падаўленнем мяцежоў васалаў, у ліку якіх былі графы Бары, Капум, Аліфэ і Неапалю.
У 1139 па Мін'янскай дамове Папа Інакенцій II прызнаў Рожэра каралём. Адмірал Рожэра, Георгій Антыёхійскі , заваяваў Махдзію ў Афрыцы ( Іфрыкіі), у выніку чаго Рожэр атрымаў неафіцыйны тытул «Караля Афрыкі». Флот Рожэра нанёс таксама некалькі істотных паражэнняў Візантыі, зрабіўшы Сіцылію амаль на сто гадоў вядучай марской дзяржавай у Міжземнамор'і.
Сын і спадкаемец Рожэра, Вільгельм I Злы, названы так за падаўленне мецяжоў баронаў, якім, магчыма, спачувалі аўтары хронік, памёр ў 1166, пакінуўшы на троне малалетняга сына. Было заснавана рэгентства, краіну ахапілі звады, якія ледзь не загубілі дынастыю і доўжыліся да пачатку самастойнага праўлення юнага караля Вільгельма II Добрага, далейшае царстваванне якога было адзначана мірам і дабрабытам. Калі ён памёр у 1189, нашчадкаў не засталося, і каралеўства зноў пагрузілася ў хаос.