Нума Пампілій

Нума Пампілій
лац.: Numa Pompilius
Нума Пампілій
2-і Цар Старажытнага Рыма 715 год да н. э. — 673 год да н. э./672 год да н. э.
Папярэднік	Ромул
Пераемнік	Тул Гастылій
Нараджэнне	21 красавіка 753 да н.э.(-753-04-21) Куры, Fara in Sabina[d], правінцыя Рыеці, Лацыа, Італія
Смерць	673 да н.э.(-673) невядома
Бацька	Pompo[d]
Маці	невядома
Жонка	1. Тацыя 2. Эгерыя
Дзеці	Пампілія[d], Pomponius[d], Pinus, Calpus[d] і Mamercus[d]
Веравызнанне	старажытнарымская рэлігія
Дзейнасць	старажытнарымскі палітык, старажытнарымскі святар
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нума Пампілій — другі пасля Ромула цар Старажытнага Рыма канца 8 — пачатку 7 ст. да н.э., з імем якога грэчаскія і рымскія гісторыкі звязвалі правядзенне прававых і рэлігійных рэформ.

Вылучаўся сваёй справядлівасцю, глыбокай набожнасцю і добрым веданнем грамадзянскага права. Разумеючы, што культура народа трымаецца не на ваяўнічасці, а на праве, Нума Пампілій паставіў сваёй задачай змякчыць норавы ваяўнічага племя рымлян і даць яму рэлігійна-маральныя асновы. Сваё панаванне пачаў з заключэння міру з усімі суседнімі плямёнамі, які падтрымліваў на працягу свайго доўгага панавання. Ён заснаваў мноства храмаў і алтароў, павялічыў колькасць багоў, устанавіў простыя, але строга вызначаныя абрады богаслужэння, пастаянныя святы, заснаваў шэраг жрэчаскіх калегій і калегій рамеснікаў.

Паданне прыпісвае Нуме Пампілію рэформу календара, паводле якога год падзяляўся на 12 месяцаў замест былых 10 і складаўся з 355 дзён. У галіне грамадзянскіх рэформ лічыцца першым рымскім царом, які надзяліў жыхароў участкамі зямлі і заахвоціў іх да земляробства. Для падтрымкі гандлю і промыслаў спецыяльна ўвёў культ бога Фідаса як увасабленне сумленнасці ў справах. Легендарная біяграфія Нумы Памцілія надзвычай багата міфамі, якія надавалі яго асобе свяшчэнны аўтарытэт.

Літаратура

• Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 141. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.