Салавецкі манастыр: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Салавецкі манастыр''' — стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр [[РПЦ|Рускай праваслаўнай царквы]], размешчаны на Салавецкіх астравах |
'''Салавецкі манастыр''' — стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр [[РПЦ|Рускай праваслаўнай царквы]], размешчаны на [[Салавецкія астравы|Салавецкіх астравах]] у [[Белае мора|Белым моры]]. |
||
Паўстаў у 1420-1430-я гады, адбудаваны ў камені працамі св. Філіпа (Калычова), у дапятроўскі час лічыўся сярод найбуйнейшых землеўладальнікаў дзяржавы, у 1669-1676 гг. абложаны царскімі войскамі як адзін з агменяў супраціву ніканіянскім пераўтварэнням. |
Паўстаў у 1420-1430-я гады, адбудаваны ў камені працамі св. Філіпа (Калычова), у дапятроўскі час лічыўся сярод найбуйнейшых землеўладальнікаў дзяржавы, у 1669-1676 гг. абложаны царскімі войскамі як адзін з агменяў супраціву ніканіянскім пераўтварэнням. |
||
Версія ад 21:38, 20 мая 2012
Салавецкі манастыр — стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр Рускай праваслаўнай царквы, размешчаны на Салавецкіх астравах у Белым моры.
Паўстаў у 1420-1430-я гады, адбудаваны ў камені працамі св. Філіпа (Калычова), у дапятроўскі час лічыўся сярод найбуйнейшых землеўладальнікаў дзяржавы, у 1669-1676 гг. абложаны царскімі войскамі як адзін з агменяў супраціву ніканіянскім пераўтварэнням.
Пры савецкай уладзе на тэрыторыі манастыра дзейнічаў першы ў краіне лагер спецыяльнага прызначэння, будынкі планамерна руйнаваліся. 25 кастрычніка 1990 г. Святы Сінод пастанавіў вярнуць да жыцця Спаса-Праабражэнскі стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр.
У 1992 годзе комплекс помнікаў Салавецкі музея-запаведніка быў унесены ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, у 1995 - у Дзяржаўны звод асабліва каштоўных аб'ектаў культурнай спадчыны народаў Расійскай Федэрацыі.